Amerikalılar savaşın bir an önce sona ermesini istiyor. Ukraynalılar ise Rus füzelerinin, bombalarının ve insansız hava araçlarının bir daha Ukrayna’daki evleri vuramayacağından emin olmak istiyor. Bu bir sorun.
Bölgedeki güvenlik uzmanları Kyiv Post’a verdikleri mülakatlarda, Ukrayna’daki ev ve işyerlerinin gelecekteki Rus bombardıman uçakları, füzeleri ve kamikaze insansız hava araçlarının saldırılarına karşı korunmasının Batı için siyasi olarak mümkün olmadığını ve ABD Başkanı seçilen Donald Trump’ın Rusya-Ukrayna Savaşı’nı birkaç gün içinde sona erdirme teklifinin önünde büyük bir engel teşkil edeceğini söyledi.
Kremlin Ukrayna’yı işgal ettikten sonra Vietnam Savaşı’ndan bu yana herhangi bir ülke tarafından bir ulusa yönelik en şiddetli hava bombardımanını başlattı. Ukrayna hükümetinin Eylül sonu sayımlarına göre 24 Temmuz’dan bu yana Rus güçleri Ukrayna’daki hedeflere her türden 9.627 füze ve 13.997 kamikaze insansız hava aracı fırlattı.
Ukrayna ordusunun sayımlarına göre bu yılın Ekim ayından günümüze kadar Rus savaş uçakları cephe mevzilerini ve arka bölgeyi vurmak üzere günde 100-150 hava saldırısı daha düzenledi.
Kremlin sözcüleri Rusya’nın sadece askeri hedefleri vurduğunu söylese de gerçek ya kasıtlı ya da kazara farklı. 9 Temmuz’da bir Rus seyir füzesi Kiev’in merkezindeki bir çocuk hastanesine düşerek en az iki kişinin ölümüne, 30 kadın ve çocuğun yaralanmasına ve 150’den fazla kişinin de yaralanmasına neden oldu. 2024’ün en ölümcül Rus saldırısı ise kuzeydeki Poltava kentinde bir askeri enstitünün mezuniyet törenini vurdu ve 50 kişinin ölümüne, 271 kişinin yaralanmasına neden oldu. Kurbanların neredeyse tamamı sivildi.
Ukrayna’nın küçük hava kuvvetleri ve az sayıdaki hava savunması, her gün Ukrayna hava sahasını ihlal eden yüksek teknolojili yarı hipersonik füzeler, balistik füzeler ve üç ton ağırlığındaki yeni geliştirilmiş planör bombalarından ithal İran kamikaze dronlarına ve Kuzey Kore füzelerine kadar uzanan Rus uçan mühimmat cephaneliğini engellemekte zorlandı.
Kasım 2024’e ait Ukrayna Hava Kuvvetleri istatistikleri, Rus saldırılarının tipik bir gününde Ukrayna savunmasının genellikle insansız hava araçlarının yaklaşık yüzde 70-80’ini, her türden füzenin dörtte biri ile yarısı arasında bir kısmını, balistik füzelerin neredeyse hiçbirini ve planör bombalarının hiçbirini engellemeyi başardığını kaydediyor.
BM’nin Ekim ayında yaptığı bir tahmine göre, araştırmacıları savaşta 11,973 Ukraynalı sivilin öldüğünü teyit etti, bunların neredeyse tamamı Rus bombardımanında hayatını kaybetti. Ukraynalı yetkililer ve bağımsız medya genellikle gerçek rakamın bunun iki katı ya da daha fazla olduğunu belirtiyor. Şubat ayında yapılan bir BM tahminine göre Ukrayna’da hem hava bombardımanı hem de kara savaşından kaynaklanan savaş hasarının yeniden inşası ve toparlanmasının maliyeti 486 milyar dolar.
Yeni seçilen Trump liderliğindeki yönetimin kilit yetkilileri, Ocak 2025’te iktidara geldiklerinde savaşı ve kısmen de Rusya’nın sivil Ukrayna’ya yönelik acımasız askeri bombardımanını durdurmanın en önemli öncelikleri olacağını söylediler.
“Başkan her iki tarafı da müzakere masasına oturtmak istediğini açıkça ifade etti. Trump’ın aday gösterdiği Ulusal Güvenlik Başkanı Mike Waltz 14 Kasım’da Amerika’nın Sesi’ne verdiği mülakatta savaşı sürdürmeye değil bitirmeye odaklandığını söyledi.
Waltz ve Beyaz Saray’ın yeni dış politika ekibinin karşılaşacağı en önemli zorluk, Ukrayna’nın gelecekteki Rus saldırılarına karşı mutlak güvencelere sahip olmaması halinde, ateşkesin Ukrayna’nın ulusal güvenliğini doğrudan tehdit edeceği yönündeki Kiev’in tutumuna uyum sağlamanın ya da belki de onu ezip geçmenin bir yolunu bulmak olacaktır.
Kremlin’e güvenilemeyeceği ve Rusya’yı yeniden saldırmaktan ancak Ukrayna’da sahada askeri donanımın ya da güçlü müttefiklerin sert askeri destek taahhütlerinin ya da her ikisinin caydırabileceği görüşü Ukrayna’da neredeyse evrenseldir ve Avrupa başkentlerinde giderek daha fazla desteklenmektedir
Bölgesel güvenlik uzmanları, Ukrayna’nın barışçıl geleceğinin kilit parçalarından biri olan Ukrayna’daki ev ve işyerlerinin gelecekteki Rus hava, füze ve kamikaze drone saldırılarına karşı güvenilir ve etkili bir şekilde korunmasının, ABD bu konuda hemfikir olsa bile tüm NATO için teknik olarak zor olacağı konusunda hemfikir.
Savunma Politikaları Uzmanı ve Savunma Temsilciliği CEO’su Alp Sevimlisoy Kasım ayında Kyiv Post’a verdiği bir röportajda “NATO’nun Ukrayna üzerinde uçuşa yasak bölgeler için planları var, bir karar alınırsa bunu uygulayabilirler” dedi. “Ancak Amerika Birleşik Devletleri ile eşzamanlı olması gerekiyor. Belirleyici olabilmesi için Amerikan desteği şart.”
Sevimlisoy ve diğer bölgesel güvenlik uzmanları, NATO’nun bir örgüt olarak ya da NATO ülkelerinden oluşan bir grubun Ukrayna hava sahasını korumayı taahhüt etmesi ve Amerika’nın buna katılmaması halinde, Ukrayna hava sahasına yönelik korumanın pek etkili olmamakla sembolik olmak arasında bir yerde kalacağını söyledi.
Avrupa’nın önde gelen hava kuvvetleri, ateşkes olması halinde Ukrayna ve Rus kuvvetleri arasındaki hava sahasında devriye gezmek üzere düzinelerce uçak ve yeterli destek personeli konuşlandırabilir; ancak uçak ve mürettebat Avrupa’da bulunsa bile Almanya, Türkiye ve Romanya’daki NATO üslerinin Ukrayna hava sahasını korumaya yönelik çok uluslu bir girişim için kritik önemde olacağı belirtiliyor.
Nijmegen’li siyaset bilimi araştırmacısı Profesör Gustav Meibauer Kasım ayında Kyiv Post’a verdiği bir mülakatta, tüm fiziksel araçlar mevcut olsa bile Ukrayna hava sahasını gelecekteki Rus saldırılarına karşı korumanın karmaşıklığına işaret etti.
“Yasal olarak bu uluslararası hukuk için bir sorun değil. Ukrayna yardım çağrısında bulundu,” dedi Meibaur. “Sorun angajman kuralları.”
“Uçuşa Yasak Bölge Etkinliği” kitabının yazarı: From Military-Strategic Tool to Political Shorthand” kitabının yazarı Meibaur, Suriye, Bosna ve Irak’ta koalisyon tarafından işletilen uçuşa yasak bölgelerin, Ukrayna’nın daha fazla Rus hava saldırısından korunmak için ihtiyaç duyacağı hava koruma seviyesinden çok daha küçük olduğunu söyledi.
Analistlere göre Rusya’nın yıpranmış ama hala güçlü hava kuvvetleri ve çok sayıda hava savunma sistemi, Ukrayna semalarını mevcut ya da gelecekteki Rus hava saldırılarına karşı güvenli hale getirmeye yönelik herhangi bir uluslararası girişimi, Atlantik İttifakı’nın daha önce hiç denemediği ölçekte dev bir hava polisliği çabası haline getirecektir.
“Geçmişte, eğer düşman hava savunma kabiliyetlerine sahipse, bunların bastırılması gerekirdi. 2007’de uçuşa yasak bölge riskini ortadan kaldırmak için ilk iş hava savunma sistemlerini vurmak olmuştu. Ukrayna’da da bunu göz önünde bulundurmaları gerekecektir. NATO jetlerinin Ukrayna üzerinde uçmasını ve Rusya’nın kontrolündeki bölgeden ya da Rusya’dan ateş açılmasını istemezsiniz. Bu riskten nasıl kurtulursunuz?” Meibaur şunları söyledi.
Brüksel’deki NATO karargâhında görevli eski üst düzey Romanyalı subay Korgeneral (emekli) Virgil Bălăceanu Kyiv Post’a şunları söyledi: “NATO’nun NATO hava sahası dışında, özellikle de NATO’nun doğu sınırındaki cephe ülkelerinin hava sahası dışında uçuşa yasak bölge ilan etme olasılığı neredeyse imkânsız. Neden mi? Çünkü NATO kararları sadece uzlaşmayla alınıyor ve böyle bir deklarasyona muhtemelen en az bir NATO üyesi ülke karşı çıkacaktır.”
Ukrayna’nın (ya da Waltz’un müzakere ekibinin) Rusya-Ukrayna ateşkes anlaşmasının bir parçası olarak Ukrayna hava sahasının korunması için savaş uçakları ve personel görevlendirecek bir Avrupa ülkesi bulma şansı konusunda görüşler farklıydı.
Sevimlisoy, “Bazı ülkeler Ukrayna’da çok taraflı bir (hava) operasyonuna katılmayı kendi ulusal güvenlik hedeflerini ilerletmenin bir yolu olarak görebilir” dedi. “Türkiye Karadeniz’in süper gücü… ancak bu bir koalisyonun parçası olmak zorunda.”
“Bu durumda zaten ulusal kararlardan bahsediyor oluruz; bunu başarmak zor ama imkansız değil. Açıkçası bu, cephedeki devletler düzeyinde, bölgeyi güvence altına almak için kendi araçlarını kullanarak ya da potansiyel olarak bazı ortaklarınkini de dahil ederek alınacak kararları içerecektir.”
Meibaur şöyle dedi: “Bu siyasettir. Gerçeklere dayalı belirli strateji türleri, hisler değil. Bu durum kilit karar alıcılara kadar uzanıyor. Bazıları çıkarlara bakma konusunda iyidir. Ancak [Almanya Başbakanı Olaf] Scholtz Ukrayna’nın gerçek jeopolitik ihtiyaçları konusunda gerçekten zorlanıyor gibi görünüyor. Bu kararlar cesarete dayalı. Seçmenlerim nasıl tepki verecek?”
Kaynak: Kyiev Post
Filipinler ve Çin arasında artan gerilim, ABD’nin müttefikini Çin’in saldırganlığına karşı, özellikle de Pasifik Okyanusu’ndaki tartışmalı bölgelerde savunmaya istekli olup olmadığı sorusunu gündeme getirdi.
ABD ve Filipinler arasında ilk kez 1951 yılında imzalanan ve Pasifik’te bir silahlı saldırı durumunda iki ülkenin birlikte hareket etmesini öngören bir karşılıklı savunma anlaşması bulunuyor.
Ancak Güney Çin Denizi’ndeki ihtilaflı kayalıkların ve bölgelerin bu anlaşmaya dahil olup olmadığı ya da Washington’un Filipinler için Çin ile savaşa girmeye istekli olup olmadığı her zaman netlik kazanmadı, özellikle de ABD ordusu Tayvan konusunda Çin kuvvetleriyle olası bir savaşa hazırlanırken.
Dışişleri Bakanı Antony Blinken, Temmuz ayında Manila’ya yaptığı bir ziyaret sırasında ABD’nin antlaşma yükümlülüklerini yerine getireceğini vurguladı.
“Bu, Güney Çin Denizi de dahil olmak üzere Pasifik’in herhangi bir yerinde Filipin silahlı kuvvetlerine, kamu gemilerine veya uçaklarına – sahil güvenlik de dahil olmak üzere – yapılacak silahlı saldırıları da kapsar” dedi.
Filipinler ve Çin arasındaki gerilimi yakından izleyen uzmanlar, ABD’nin Trump yönetiminden bu yana müttefikini gerektiğinde savunacağı konusunda daha net olduğu, ancak Pekin’in bunu giderek teorinin ötesine taşıdığı konusunda hemfikir.
Atlantik Konseyi Hint-Pasifik Güvenlik Girişimi Direktörü Markus Garlauskas “Çin’in bölgedeki Amerikan müttefiklerini öldürme noktasına gelmesi an meselesi” diyor. “Çin’in yaklaşımı çok aşamalı ve daha güçlü bir yanıtın gerekli olduğu noktayı tanımlamayı kasıtlı olarak zorlaştırmaya çalışıyorlar.”
“Büyük bir tırmanma riski çok gerçek, ancak Çin bunu bizim için kolaylaştırmayacak ya da netleştirmeyecek” diye devam etti.
Geçtiğimiz aylarda Çin tekneleri Filipin gemilerine çarpmakla ve Filipinli denizcilere tazyikli su ve bir senaryoya göre palalarla saldırmakla suçlandı.
Filipinler Devlet Başkanı Ferdinand Marcos Jr. bu yılın başlarında Bloomberg’e verdiği geniş kapsamlı bir mülakatta Çin tehdidinin giderek büyüdüğünü söyledi.
“Tehdit büyüdüğü için topraklarımızı savunmak için daha fazlasını yapmalıyız” dedi.
ABD’den daha büyük bir donanmaya sahip olan ve en azından kısa vadede Amerikan ekonomisiyle ayrılmaz bir şekilde iç içe geçmiş olan Çin ile potansiyel olarak acımasız bir savaş başlatmak konusunda Washington’da tereddüt olması muhtemeldir.
Pasifik Forumu Denizcilik Programları Direktörü Jeffrey Ordaniel, ABD’nin Tayvan’ı savunup savunmayacağı konusunda, özellikle de Washington’daki Cumhuriyetçiler arasında Ukrayna’yı destekleme konusundaki tartışmalardan sonra, şimdiden “büyük bir soru işareti” olduğunu söyledi.
“23 milyonluk bir demokrasi olan Tayvan’dan bahsediyorsanız… Filipinler’i ABD’nin adalar ya da ada kayalıkları için ölmeye razı olacağına inandıran nedir?” dedi.
Ukrayna gibi Amerikan müttefiklerini savunma konusunda daha temkinli davranan eski Başkan Trump’ın olası bir ikinci yönetimi altında bir krizin patlak vermesi de dahil olmak üzere, iç siyasetin ABD’nin herhangi bir müdahalesini nasıl etkileyebileceği net değil.
Ancak hem Cumhuriyetçiler hem de Demokratlar Çin’e karşı şahin bir tutum sergiliyor ve Trump’ın eski dışişleri bakanı Mike Pompeo, ABD’nin Filipinler’i Pasifik’te herhangi bir yerde savunacağını açıkça ortaya koyan ilk kişi oldu.
Asya Pasifik Strateji Merkezi Başkan Yardımcısı David Maxwell, “Trump’ın danışmanları arasında güçlü bir Çin şahini unsur var” dedi. “Çin’in Filipinler’deki kötü niyetli faaliyetleriyle Rusya ve Ukrayna’daki faaliyetlerinin ağırlığı farklı olacaktır. … Bence Çin’e karşı durma konusunda bir isteklilik olacaktır.”
Çin, 2016’da alınan uluslararası bir kararla reddedilmesine rağmen Güney Çin Denizi’nin büyük bir bölümünde hak iddia ediyor. Pasifik’te aralarında Vietnam, Malezya ve Brunei’nin de bulunduğu pek çok ülkeyle anlaşmazlıkları var ama son yıllarda en çok endişeye yol açan Filipinler’e yönelik saldırganlığı oldu.
Filipinler ve Çin arasındaki yanlış hesaplama potansiyelinin “Çin ve Tayvan arasındaki yanlış hesaplamadan çok daha yüksek” olduğunu söyleyen Maxwell, Biden yönetiminin Ukrayna ve Orta Doğu’da yapamadığını savunduğu daha güçlü bir caydırıcılık ihtiyacını vurguladı.
“Ne yazık ki bu yönetime yönelik eleştirim, tüm ulusal güvenlik ve dış politikanın ana direktifinin tırmanmayı önlemek olduğudur” dedi. “Çin bizim gerilimi tırmandırmama arzumuza bakıyor [ve bu] aslında onlara çok fazla hareket alanı, esneklik ve hareket özgürlüğü sağlıyor.”
ABD, Filipinler ile yaşadığı her anlaşmazlıktan sonra Çin’i saldırganlık nedeniyle eleştirdi ancak şimdiye kadar müdahalede bulunmamaya karar verdi.
Yine de, otoriter lider Xi Jinping yönetimindeki Çin’in, Filipinler’i zorlamayı ve Güney Çin Denizi’ne hakim olmayı amaçlayan gri bölge savaş taktiklerini sürdürme riski artıyor.
Pasifik Forumu’ndan Ordaniel, Çin’in gri bölge taktikleriyle “sınırları zorladığını” ve “bir noktada her yerde bir Çin varlığına sahip olacağınızı” söyledi. Ordaniel, Filipinler ve ABD’nin oturup caydırıcılığı arttırmanın yollarını tartışmasının kritik önem taşıdığını savundu.
“Filipinler caydırıcılığı arttırmak için ABD ile olan ittifakından faydalanmıyor ve ABD de Filipinler’e ‘Hey, ittifakımızın güvenilirliği tehlikede’ diyecek kadar güçlü davranmıyor” dedi.
“Verilen yanıtlar yeterli değil [ve] Çin sınırları zorlamaya devam edecek, çünkü esasen cezasızlık var.”
Ordaniel, ABD’nin Çin’in Güney Çin Denizi’ndeki saldırganlığını arttırmasını engellemek için diplomatik ve askeri çabalarını arttırmasını istedi ve ABD deniz kuvvetleri eskortlarına duyulan ihtiyaca işaret etti.
Çin ve Filipinler öncelikle Güney Çin Denizi’ndeki üç ihtilaflı kayalık nedeniyle çatışıyor: İkinci Thomas Sığlığı, Sabina Sığlığı ve Scarborough Sığlığı; bunlardan ikincisi Salı günü Çin Sahil Güvenlik güçlerinin bir Filipin teknesine tazyikli su sıktığı saldırıya sahne oldu. Çin 2012 yılında Scarborough Sığlığı’nı ele geçirdi, ancak burası çatışmalar için bir parlama noktası olmaya devam ediyor.
Perşembe günü Laos’ta konuşan Blinken, ABD’nin “Çin’in Güney ve Doğu Çin Denizlerinde giderek artan tehlikeli ve hukuk dışı eylemlerinden endişe duyduğunu, bu eylemlerin insanları yaraladığını ve gemilere zarar verdiğini” ve “anlaşmazlıkların barışçıl yollarla çözümüne yönelik taahhütlerle çeliştiğini” söyledi.
En yoğun çatışmalar İkinci Thomas Sığlığı’nda, Filipinler’in 1999 yılında karaya oturan ve Manila’nın sığlık üzerindeki hak iddialarını güçlendirmek için ikmal istasyonu olarak kullandığı Sierra Madre gemisini takviye etmesiyle patlak verdi.
Çin, diğer ölümcül olmayan silahların yanı sıra gemi çarpma manevraları, su topları ve lazer işaretleyicilerle gemileri engelleyerek ve taciz ederek Sierra Madre’ye ikmal misyonlarını engellemeye çalıştı.
Ancak 17 Haziran’da yaşanan bir çatışmada Çin güçleri iki gemiye çarparak bindi ve Filipinli denizcilerin silahlarına el koydu. Çinli saldırganlar ayrıca bir Filipinli denizcinin başparmağını kaybettiği bir çatışmada gemiye ve mürettebata palalarla saldırdı.
Yaklaşık bir ay sonra taraflar Filipinler’in gemiye Çin’in gözetimi altında ikmal yapmasına izin veren bir anlaşmaya vardı.
Yokosuka Asya Pasifik Çalışmaları Konseyi ağ koordinatörü Benjamin Blandin anlaşmanın endişe verici olduğunu söyledi.
“Tüm bunlar Çin’in komşularına yönelik iddialarını bir nevi meşrulaştırıyor” dedi. “Bu kısa vadede çatışmayı önleyen kısa vadeli bir çözüm ama hiçbir şeyi çözmüyor.”
İkinci Thomas Sığlığı’nda gerginlik azalmış olsa da, Manila ve Pekin’in birbirlerinin gemilerine çarpma suçlamalarında bulunduğu Sabina Sığlığı’nda gerginlik devam ediyor.
Eylül ayında yaşanan bir anlaşmazlıkta Filipinler, Çin’in bölgedeki kaynaklarını arttıracağı korkusuyla sahil güvenlik gemisi Teresa Magbanua’yı Sabina Sığlığı’nda tutmaktan vazgeçmişti. Filipinler gemiyi göndermeden önce Çin, geniş yapay ada askeri üslerinden bazılarını bulundurduğu Spratly Adalarında 200 kadar gemiyi beklemeye almıştı.
ABD, Filipinler’e Güney Çin Denizi’nde askeri eskortlarla yardımcı olmayı teklif etti, ancak Manila meseleleri kendi başına çözmek için giderek daha fazla baskı yapıyor.
Blandin, Filipinler’in Washington’dan sadece vahim durumlarda yardım talep etmesini desteklediğini söyledi.
Blandin, “ABD’den yardım talep etmeye devam etmek, gerçekten Filipin Donanması ya da Sahil Güvenliğinin bunaldığı ve tepki veremediği ya da insanların gerçekten öldüğü aşırı gerginlik durumları için önemlidir” dedi.
Ayrıca ABD’nin Hint-Pasifik’te “tam olarak güçlü bir konumda olmadığı” yönündeki endişelere de işaret etti çünkü Donanma daha büyük bir Çin deniz gücüne yetişmekte zorlanıyor ve Pekin’e karşı koymak için kaynaklarını ve birliklerini Asya’ya tam olarak yönlendirmedi.
Gerilimin tırmanmasından endişe edilirken, uzmanlar Çin’in Filipinler ile çatışmasının Tayvan senaryosuyla aynı anda patlak vermesinin muhtemel olduğunu söylüyor.
ABD’nin Filipinler’de dokuz üssü bulunuyor ve bunlardan dördü geçen yıl Tayvan’a yaklaşık 300 mil uzaklıktaki Luzon’da yer alıyor. Amerikan kuvvetleri Filipinler’de geçici ve rotasyonel olarak görev yapmaktadır.
Ancak üsler ve Tayvan’a yakınlığı, Çin’in tarihsel olarak anakaranın bir parçası olarak gördüğü ve 2027’de potansiyel olarak saldırmaya ya da zorlamaya hazır olmak için kuvvetlerini hazırladığı kendi kendini yöneten ada ülkesinde bir savaş durumunda Filipinler’i Japonya ve Güney Kore ile birlikte kilit bir müttefik haline getiriyor.
Atlantik Konseyi’nde milenyum araştırmacısı olan Alp Sevimlisoy, Çin’in “Tayvan ile birden fazla cephe yaratma” peşinde olduğunu söyledi.
“ABD’nin önemli müttefikleriyle çatışma tırmandırma anlarını ve parlama noktalarını Tayvan’a yönelik bir ablukayla eşzamanlı olarak kullanabilecekleri gerçeğine güveniyor” dedi. “Eğer [bu stratejiyi] daha geniş bir Tayvan çatışması için sadece bir sis perdesi olarak kullanırsa, o zaman bu bile çatışmayı bizim için daha da zorlaştırır.”
Kaynak: The Hill
Başkan Yardımcısı Harris, İsrail’e olan sarsılmaz desteğini ilerici ve Arap Amerikan toplumlarına hitap ederek dengelemeye çalışırken, Orta Doğu’da hızla kötüleşen bir krizle yüzleşmeye çalışıyor.
Beyaz Saray için sıkı bir yarış içinde olan Harris, Eylül sonunda İsrail birliklerinin İran destekli militan grup Hizbullah’a karşı savaşmak üzere Lübnan’ı işgal etmesiyle daha büyük bir çatışmaya dönüşen Orta Doğu krizini Biden yönetiminin nasıl ele aldığı konusunda giderek daha zor sorularla karşı karşıya kalıyor.
İsrail ayrıca İran’a karşı nükleer tesisleri hedef alabilecek ve gerilimi tırmandırabilecek bir misilleme saldırısını da değerlendiriyor ve bu da iki azılı düşman arasında doğrudan bir savaş endişelerine yol açıyor.
Pazartesi günü “60 Minutes” programına verdiği mülakatta Harris, ABD’nin İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu üzerindeki etkisini kaybedip kaybetmediğine ilişkin bir soruyu geçiştirdiği için eleştirildi.
Harris, “İsrail liderliği ile diplomatik olarak yürüttüğümüz çalışmalar, ilkelerimizi netleştirmeye yönelik devam eden bir çabadır” dedi. “Amerika Birleşik Devletleri’nin bu savaşın sona ermesi gerektiği konusunda nerede durduğumuzu netleştirmesi için gerekenleri yapmaktan vazgeçmeyeceğiz.”
Netanyahu’nun yakın bir müttefik olup olmadığına ilişkin bir soruyu da geçiştirerek, bunun yerine ABD’nin İsrail ile yakın bir ilişkisi olduğunu söyledi. Başkan Biden ve Harris Çarşamba günü Netanyahu ile Beyaz Saray’ın doğrudan ve verimli bir görüşme olarak tanımladığı bir görüşme gerçekleştirirken, İsrail İran’a karşı beklenen misilleme saldırısını ayarlıyor.
u tökezlemelerden belki de daha önemlisi, Harris’in savaş konusunda Biden’dan ayrılmayı reddetmesi ve İsrail’in Gazze’den ve şimdi de Lübnan’dan çıkmasını isteyen sol seçmenleri giderek daha fazla kızdıran bir çatışmaya rağmen İsrail’e karşı daha sert eylemler önermesi oldu.
Harris kampanya duraklarında defalarca protestolarla karşılaştı ve Pazartesi günü Washington, D.C.’deki konutunun dışında protestocular, Yahudi olan ikinci beyefendi Doug Emhoff ile birlikte 7 Ekim yıldönümü için yaptığı konuşmayı bastırmaya çalıştı.
Seçim kampanyası sırasında görevdeki bir başkanla ters düşmenin tarihsel bir örneği var. Lyndon B. Johnson’ın başkan yardımcılığını yapan Hubert Humphrey 1968’de başkanlığa adaylığını koyarken Vietnam Savaşı konusunda patronuyla ters düşmüştü.
Defense Priorities’de kıdemli araştırmacı olarak görev yapan Gil Barndollar, Harris’in İsrail konusunda daha sert bir çizgi çizerek Biden ile arasına mesafe koymaktan fayda sağlayacağını söyledi, ancak bunun “siyasi cesaret gerektirdiğini” de ekledi.
“Temelde bu bir cesaret ya da yaratıcılık eksikliğidir” dedi. “Tutarsızlığı ve bu sorulara cevap verememesi gerçekten de bu [konuda] parçalanmış bir Demokrat Parti adına konuşan ve herkesi yatıştırmaya ve hiç kimseyi tatmin etmemeye çalışan birinin durumunu yansıtıyor.”
Biden yönetimi ayrıca aylardır, Hamas’ın 7 Ekim 2023’te İsrail’in güneyini işgal ederek 1.200 kadar kişinin ölümüne ve yaklaşık 250 kişinin rehin alınmasına yol açtığı savaştan bu yana 42.000’den fazla Filistinlinin öldürüldüğü Gazze’de ateşkes sağlanması için bastırıyor.
Ancak ABD, Gazze’de ateşkes ve kalan 100 rehinenin serbest bırakılması çabalarının hem Hamas hem de Netanyahu tarafından engellendiğini gördü.
Harris kampanya sürecinde Gazze’de yaşanan acılardan Biden’ın bahsetmediği şekilde bahsetti, ancak savaş karşıtı protestocuları kazanamadı, bu da ilericiler, genç seçmenler ve Arap Amerikalılar arasında ona zarar verebilir.
Demokratların önseçiminde Biden’a karşı protesto oyu kullanma girişiminin arkasında yer alan “Harris’i Terk Edin” grubu, Pazartesi günü başkanlık yarışında Yeşil Parti’den Jill Stein’ı destekledi.
Hareketin sözcüsü Hudhayfah Ahmad, üçüncü bir partiye oy vermenin sadece İsrail yanlısı olan eski Başkan Trump’a yardımcı olacağı yönündeki eleştirilere karşı çıkarak, amacın “şu anda iktidarda olan partiyi tanık olduğumuz zulümlerden sorumlu tutmak” olduğunu açıkladı.
“Aynı zamanda sahip olduğumuz mesajı, sahip olduğumuz değerleri somutlaştırdığını düşündüğümüz kişileri yükseltmek için de çalışıyoruz” dedi. “Harris bugün Biden’ın dış politikasından kopma gücüne sahip.”
Eleştirmenler Harris’i Cumartesi günü X sosyal platformunda Lübnan halkı için milyonlarca dolarlık yardım sözü veren bir paylaşımı nedeniyle eleştirdi.
Ahmad, “Harris’in tırmanışla ilgili verdiği mesajlar korkunçtu,” dedi. “Özellikle Lübnan’da olup bitenler hakkında konuşurken, doğal bir felaketten bahsettiğini düşünebilirsiniz.”
İsrail’in destekçileri arasında da Harris’le ilgili endişeler var.
Amerika Ulusal Güvenlik Yahudi Enstitüsü Başkanı ve CEO’su Michael Makovsky, hem Trump hem de Biden’ın İsrail yanlısı sicillerinin Harris’ten daha güçlü olduğunu söyledi.
“Trump’ın tarihi miktarda Yahudi desteği alabileceğinden şüpheleniyorum” dedi. “Bazı Yahudiler onunla ne tür sorunlar yaşarsa yaşasın, Trump’ın İsrail yanlısı bir sicili var ve antisemitizmi kınıyor.”
Makovsky, Harris’in seçilmesi halinde Filistinlilere aşırı sempati duyacağı ya da İsrail’e aşırı eleştirel yaklaşacağı yönündeki endişelerini dile getirdi. Harris’in aday adayı olarak Pennsylvania Valisi Josh Shapiro’yu (D) seçmediğine dikkat çeken Makovsky, bunun kendisine Yahudi oyları konusunda yardımcı olabileceğini belirtti.
“Biden’ın Demokrat başkan seçilen son gerçek, güçlü Siyonist olabileceğine dair gerçek bir endişe var. Umarım bu doğru değildir, ancak partinin gittiği yer göz önüne alındığında kesinlikle bu konuda bir endişe olduğunu düşünüyorum” dedi.
Biden gibi Harris de İsrail’in kendini savunma hakkını güçlü bir şekilde desteklerken aynı zamanda Gazze’de yaşanan acıları da kabul etti ve Salı gecesi Stephen Colbert ile “The Late Show ”a katılarak bu dengeyi sağladı.
“Acı var. Dünyanın o bölgesinde acı ve ıstırap yaşanıyor” dedi ve ABD’nin ‘çalışmalı, umudunu kaybetmemeli ve bir çözüme doğru teşvik etme, arama ve inşa etmede oynamamız gereken rol konusunda elimizi kolumuzu bağlamamalıyız’ diye ekledi.
Atlantik Konseyi’nde milenyum araştırmacısı olan Alp Sevimlisoy, Harris’in seçmenlere Amerikan çıkarlarını savunmaya odaklanan daha basit ve rafine bir mesaj vermesinin faydalı olacağını söyledi ve “vatanseverliği iki katına çıkarması” ve Cumhuriyetçilerin oyun kitabını alması gerektiğini savundu.
“Yaklaşımı, belirli, spesifik ülkeleri koruyoruz yaklaşımından çıkıp, Amerikalılar burada tehdit altında; Amerikan çıkarları tehdit altında yaklaşımına dönüşmeli” dedi. “Bu seçmenler için çok daha net bir mesaj. Çok daha iyi yankı bulur.”
Ancak bu mesajın ilerici ve Arap kökenli Amerikalı seçmenleri tatmin etmesi pek olası değil ve Harris’in Trump’la başa baş bir yarış içinde olduğunu gösteren anketlere göre seçim gününe bir aydan az bir süre kaldı.
En yakından izlenen eyaletlerden biri, büyük bir Arap Amerikalı nüfusa sahip olan Michigan. Biden’ın hala aday olduğu ön seçimlerde, 100.000’den fazla Michigan seçmeni, Gazze savaşını ele alışını protesto etmek amacıyla başkan yerine “bağlılık göstermeyenler” olarak oy kullandı.
Geçen hafta yayınlanan bir anket, Trump’ın Arap Amerikalı seçmenler arasında Harris’in önünde olduğunu gösterdi; bu da daha çok Demokrat eğilimli bir grubun azalan desteğinin bir örneği.
Harris geçen hafta Flint’te Müslüman ve Arap Amerikan toplumuyla bir araya gelerek onların Gazze ve Lübnan’a bakış açılarını tartıştı ve aday adayı Minnesota Valisi Tim Walz (D) da kısa süre önce Engage Action ile benzer bir sanal etkinliğe katıldı.
Yine de, çatışmaların tırmanmaya devam etmesi ve ABD’nin çatışmaları durdurmaya yönelik çağrılarının başarısız olması, sosyal yardım çabalarını sekteye uğratıyor.
Biden yönetimi İsrail’i bir Lübnan harekatına karşı çıkmaya ve Hizbullah ile üç haftalık bir ateşkesi kabul etmeye çağırmıştı, ancak ABD şimdi İsrail’in sınırlı bir operasyon planlarını desteklediğini söylüyor.
Eleştirmenler sık sık Biden yönetiminin kamuoyuna yaptığı eleştirel yorum ve açıklamalara rağmen Netanyahu’yu durdurmak için İsrail’in güvendiği silahları alıkoymak ya da şarta bağlamak gibi herhangi bir koz kullanmadığına dikkat çekti.
Pazartesi günü yayınlanan araştırma, ABD’nin bir yılı aşkın süredir devam eden savaş boyunca İsrail’i desteklemek için 17 milyar dolardan fazla harcama yaptığını ve bu rakamın ABD’nin doğrudan güvenlik yardımlarının başladığı 1959 yılından bu yana en yüksek seviye olduğunu gösterdi.
Orta Doğu Enstitüsü’nde ABD dış politikası alanında kıdemli bir araştırmacı olan Brian Katulis, Harris’in Biden’ın politikalarını savunmakta zorlandığını çünkü “yönetimin kendi politikalarını gerçekten idare etmekte ve daha sonra ne yapmaya çalıştıklarını iletmekte zorlandığını” söyledi.
“Kendisi ve ekibi, dış politika siyaseti söz konusu olduğunda Demokratlar arasında gördüğünüz bu ortak hastalıktan muzdaripler” dedi. “Farklı seçmen kitlelerine hitap etmek için mesajlarında sürekli olarak milimetrelerle oynamaya çalışıyorlar ve sonunda mesaj oldukça karışık bir hal alıyor.”
Ancak Demokratlar hala onun mesajının Trump’ınkine tercih edilebilir olduğunu söylüyor.
Senatör Kyrsten Sinema (I-Ariz.) ve diğer Demokrat senatörlerin eski iletişim direktörü John LaBombard, “bu seçime karar verecek olan kazanabilir seçmenler dünyanın tehlikeli bir yer olduğunu anlıyor” dedi.
“Başkan yardımcısının sergilediği istikrarlı ve düşünceli yaklaşım, eski Başkan Trump’ta gördükleri dünya sahnesine yönelik umursamaz ve kaotik yaklaşımla karşılaştırıldığında, bu zor iş için doğru kişi olduğu konusunda seçmenleri ikna etmeye yardımcı olabilir.”
Kaynak: The Hill
