Hiçbir ulus, kendi ülkesinde gücü nispeten yokken uluslararası bir güç olamaz.
Yakın modern tarihin zirve dönemleri küresel çatışmalar yoluyla kurulmuştur; Büyük Savaş’ın sona ermesinin ardından imparatorluklar çağından modern cumhuriyetlere geçişten, İkinci Dünya Savaşı’nın serpintileri yoluyla Doğu/Batı arasındaki ayrımın çöküşüne kadar. Ancak, enternasyonalizm ve bölgeselcilik arasındaki bu ezeli mücadelenin “Üçüncü Çağı” bir tüfeğin namlusunda değil, küresel bir pandeminin ortaya çıkışıyla geldi. Şimdi, gerekli tek taraflılık ve yakın ittifaklar, küresel sorunların çözümünde yaşanan hayal kırıklıklarının ortasında birçok ulus-devletin ülkelerini yeniden konumlandırdığı yöntemler haline geldi. Daha önceleri kalıplaşmış bir yaklaşım, uluslararasıcılığın bölgeselciliğin zararına olduğu ya da tam tersi anlamına geliyordu. Ancak pandemiyle birlikte gördüğümüz üzere, bu yaklaşım ileriye dönük olarak uygulanabilir bir yaklaşım değil, zira hiçbir ulus kendi içindeki gücünden şüphe duyuyorsa uluslararası bir güç olamaz. Amerika’nın NATO’daki en güçlü müttefiklerinden ikisi, ABD için ortak çok taraflı hedefleri korurken kendileri için tek taraflı bir yol çiziyor.
Halihazırda NATO ittifakının en aktif iki üyesi olan ve birçok kıta ve bölgede asker bulunduran Birleşik Krallık ve Türkiye Cumhuriyeti, bir ülkenin hem uluslararası bir oyuncu olabileceğinin hem de bölgesel rolünü (Avrupa Birliği dışında) yerine getirebileceğinin, hatta daha da ileri giderek yakın çevresine ve NATO da dahil olmak üzere üye odaklı koalisyonlara öncelik verebileceğinin kanıtıdır. Birleşik Krallık ile Türkiye Cumhuriyeti ve özellikle de Türk Silahlı Kuvvetleri arasındaki ikili ilişkiler Kırım Savaşı’ndan bu yana en yüksek noktadadır. Bu durum en son olarak, NATO hedeflerinin gerçekleştirilmesi ve Türkiye’nin sınırlarının savunulması konusunda başarılı bir emektar olan, Türkiye’nin müstakbel cumhurbaşkanı eski Orgeneral Hulusi Akar için hazırlanan ziyaretle gözler önüne serilmiştir.
Eskiden pan-bölgesel imparatorluklar olan ulus-devletlerin örnek alması gereken sorumluluk duygusu bugün de devam etmektedir; İngiliz ve Türk mal ve hizmetlerinin Afrika’da dağıtımı, Akdeniz’de altyapı işbirliği ve birçok kıtada ihtiyaç sahiplerine doğrudan askeri yardım. Eski imparatorluklar sınırlarının ötesindeki etkilerini ve tarihsel denizaşırı güçlerini korurken, Yunanistan’daki Pire limanı gibi temel altyapısına Çin Halk Cumhuriyeti (ÇHC) tarafından nüfuz edilen ve ÇHC’nin başlıca ticaret ortağı olduğu Avrupa Birliği’ne değil, kendi bölgelerine tamamen entegre olmuşlardır. Avrupa Birliği’nin tüm bir ticaret bloğu olarak en büyük ticaret ortağı olan ÇHC’ye yönelmesi, Türkiye Cumhuriyeti ve Birleşik Krallık gibi bağımsız NATO güçlerinin Atlantik savunmasına yönelik hem Rusya Federasyonu hem de ÇHC’den gelen tehditleri daha fazla engelleme ihtiyacının altını çizmektedir. Savunma Bakanlığı’nın Entegre Gözden Geçirmesi aracılığıyla operasyonel kabiliyetin yeniden canlanması, Birleşik Krallık’ın askeri gücünü tamamlamak ve ülkenin gücünü Akdeniz gibi bölgelere daha fazla nüfuz ettirmek için İngiliz Silahlı Kuvvetleri’nin atması gereken adımları net bir şekilde ortaya koymaktadır
Romalılardan Osmanlılara uzanan bir mirasa sahip olan Akdeniz devletleri, uzun zamandır ortak bir kültür, ortak savunma hedefleri ve işbirliğine dayalı ekonomik çıkarların bir araya geldiği bir bayrak altında birleşmeye çalışmaktadır. Pandemi uluslararasıcılığı sona erdirirken, bölgeselcilik hem duruş hem de biçim olarak onun yerini alacaktır. Bu dönüşümün en önemli örneği, ABD’nin “kral yapıcı” olarak hareket ederek Türkiye Cumhuriyeti ve Birleşik Krallık’ın yanı sıra İsrail Devleti ile karşılıklı savunma anlaşmaları (yakın zamanda İstanbul’da gerçekleştirilen ortak güvenlik ve istihbarat operasyonlarında örneklenmiştir), bölgenin kendisine odaklanan bir MEDCOM ve enerji güvenliği ortaklıkları ile birlikte Mare Nostrum’a yeni bir çağ getirecek olan Akdeniz’dir.
Ukrayna halkının tepkisi ve vatanlarını savunma çabalarının da tanıklık ettiği üzere, sadece ulus-devletin iç gücü ve bölgesel ittifaklar, egemenliğini gasp etmek isteyenlere karşı caydırıcı olabilir. Gerçekten de, Ukrayna Parlamentosu tarafından düzenli olarak dile getirildiği üzere, Ukrayna’nın destek çağrılarının büyük ölçüde yanıtsız kalması ve Avrupa’nın ruble yaptırımı “skirting” (Avrupa ülkelerinin gizlice ruble stoklaması) karşısındaki kayıtsızlığı nedeniyle yaşanan hayal kırıklıkları, Ukrayna halkının her gün bir saldırganın pusuda beklediği bir bölgede kendini savunmanın ne anlama geldiğini yeniden düşünmesine neden oldu. Bölgesel kimliklerinde kendilerini iyi dengelemiş bulan ve Türk Bayraktar insansız hava araçları ve İngiliz Brimstone füzelerinin konuşlandırılması yoluyla ABD’nin yanı sıra Ukrayna’ya aktif olarak savunma kabiliyetleri sağlayan Türkiye Cumhuriyeti ve Birleşik Krallık, potansiyel olarak hantal uluslararası entrikaların emrinden bağımsız hareket edildiğinde operasyonel kabiliyetteki faydaların ana hatlarını çiziyor.
Kaynak: The National Interest
