Menu
NATO’nun yeni genel sekreteri Mark Rutte’nin yüzleşmesi gereken sorunlar hiç de az değil ancak Kasım ayında Beyaz Saray’a eski Başkan Trump’ın geçmesi halinde karşılaşacağı en büyük zorluk ittifakın fiili lideriyle ilişkilerini yönetmek olabilir.
Başkan Biden’ın geçen ayki münazarada bombayı patlatmasının ardından Trump’ın ikinci kez başkan olması ihtimali giderek artıyor. Bu durum Avrupa’da Trump yönetimindeki ABD’nin NATO’yu zayıflatacağı ya da NATO’dan çıkacağı yönündeki endişeleri arttırdı.
Bu olasılıklar, bu hafta Washington’da NATO liderlerinin ittifakın 75. yıldönümü için bir araya geldiği zirvede, Rutte’nin potansiyel olarak istikrarsız bir Trump başkanlığını nasıl yöneteceği büyük sorusuyla birlikte asılı duruyor.
Rutte, Hollanda’nın eski başbakanı olarak rakip grupları yönetme konusunda becerikli bir operatör olarak görülse de, Trump’ın taleplerini ve Ukrayna’ya devam eden desteği yönetmek diplomatik becerilerini test edecek.
Trump’ın başkanlığı döneminde soğukkanlı ve diplomatik bir tutum sergileyen NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg, Pazar günü düzenlenen bir medya yuvarlak masa toplantısında Rutte’ye “mutlak güvenini” ifade etti.
Ekim ayında NATO’nun en üst makamına gelecek olan Rutte, Trump’ın kazanması halinde iki önemli sorunla karşı karşıya kalacak: ittifak genelinde savunma harcamaları ve Ukrayna’daki savaşın nasıl ele alınacağı.
Rutte işe boş bir sayfa açarak başlamayacak. Trump’ın dış politika danışmanı ve potansiyel Dışişleri Bakanı adayı Richard Grenell onun liderliğini desteklemiyor.
“Ocak 2025’te Amerika Birleşik Devletleri Başkanı NATO [genel sekreterini] seçecek. Rutte’ye kesinlikle HAYIR diyorum,” diye yazdı Haziran ayında sosyal platform X’te.
Şubat ayındaki bir yazısında Grenell, Rutte’nin Hollanda başbakanı olarak savunma için yeterince harcama yapmadığını söyledi. “Rutte’yi NATO’da üst düzey bir görevle ödüllendirmek isteme fikri, Amerikan vergi mükelleflerinin suratına atılmış bir tokattır.”
Rutte, Hollanda başbakanı olarak bir dizi koalisyonu ve farklı siyasi partileri yönettiği on yılı aşkın bir deneyime sahip. Hollandalı lider “Teflon Mark” olarak biliniyor çünkü siyasi tartışmalar ona yapışmayı asla başaramıyor.
Rutte, 2018’deki bir arka oda toplantısında Trump’ı yatıştırmayı başardıktan sonra bazen “Trump’a fısıldayan adam” olarak da anılıyor. O dönemde eski başkan, savunma harcamalarının Avrupalı müttefikler arasında yeterince yüksek olmaması nedeniyle ittifaktan ayrılma isteğini dile getirmiş, ancak Rutte ona harcamaların artacağı konusunda güvence vermişti.
Rutte o yıl Trump’a karşı durabileceğini de gösterdi. Ayrı bir toplantıda, dönemin başkanı Avrupa Birliği ile bir ticaret anlaşmazlığını çözmemenin “olumlu” olacağını söylediğinde, Hollandalı lider bir şeyler yapmaları gerektiğini söyledi.
Atlantik Konseyi Avrupa Merkezi’nde yerleşik olmayan kıdemli araştırmacı Rachel Rizzo, bir basın toplantısında Rutte’nin yetenekli bir diplomat olduğunu ve bunun “ABD ve NATO ittifakı için iyi haber” olduğunu söyledi.
Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi Avrupa, Rusya ve Avrasya Programı Direktörü Max Bergmann, Rutte’nin Avrupa siyasetinde “bilinen bir figür” olduğunu ve geniş bir karakter yelpazesini yönetmek için “uzlaşı tercihi” olduğunu söyledi.
“Ayrı bir basın toplantısında Rutte’nin son derece yetenekli ve sevilen bir politikacı olarak görüldüğünü ve herkesle iyi geçindiğini söyledi. “Bence bu işteki en önemli faktörlerden ya da en önemli varlıklardan biri de bu, çünkü genel sekreterlik bir bakıma kedileri gütmek ve 32 üyenin aynı fikirde olmasını sağlamakla ilgili bir iş.”
İki liderin anlaşmaya varabilecekleri alanlardan biri savunma harcamaları. NATO yıllardır ittifakın 32 üyesinin de gayri safi yurtiçi hasılanın ya da ekonomik çıktının en az yüzde 2’sini savunma ve güvenlik harcamalarına ayırmasını sağlamaya çalışıyor.
Hem Trump hem de Başkan Biden’ın övgüyle söz ettiği bu hedefe şu ana kadar 23 müttefik ulaşmış durumda.
Ancak yine de bu kriterde olmayan dokuz müttefik kalıyor ve NATO da yüzde 2 hedefinin tavan değil taban olduğunu söyleyerek Trump ya da diğer liderlere daha yüksek harcama kotaları için baskı yapma alanı bıraktı. Trump ödeme yapmayan müttefiklerini savunmamakla tehdit etti.
George Washington Üniversitesi’nde Avrupa ve NATO konusunda uzman araştırma profesörü olan Erwan Lagadec, savunma harcamaları konusundaki zor işlerin çoğunun zaten yapıldığını ve gelecek yıl önemli bir sorun olma ihtimalinin düşük olduğunu, ancak Trump’ın yine de işleri karmaşıklaştırabileceğini söyledi.
Lagadec, “Trump’ın NATO karşıtlığının her zaman ideolojik olduğunu öğrenebiliriz,” dedi. “Bu Stoltenberg’in yüzleşmek zorunda kaldığı sorunlardan farklı bir sorun.”
Lagadec yine de Rutte’nin “Trump’ın trollemeleriyle karşılaştığında sinirlerine hakim olabileceğini” gösterdiğini ve eski başkanın incelikleriyle nasıl başa çıkacağını bildiğini söyledi.
Lagadec, “Eğer biri yumurta kabukları üzerinde yürümesini ve kutunun dışında düşünmesini gerektiren dağınık, karmaşık bir durumu yönetebilirse, o harika bir seçimdir” diye ekledi.
Ukrayna’daki savaş daha olası bir çatışmaya zemin hazırlıyor. Trump, Haziran ayında Biden ile yaptığı tartışmada, seçimi kazanması halinde Ocak 2025’te göreve başlamadan önce savaşı sona erdireceği sözünü verdi.
Rusya’nın bu ihtimale şüpheyle yaklaşması nedeniyle bunu nasıl başaracağı net değil ancak Trump’ın danışmanları bu yıl kendisine Kiev’in Moskova ile barış görüşmelerine başlamaması halinde Ukrayna’ya askeri yardımın durdurulmasını öngören bir plan sundu. Rusya müzakereleri reddederse askeri yardımlar devam edecek.
Trump’ın savaşı hızlı bir şekilde sona erdirme sözü, bir barış anlaşması karşılığında Ukrayna’nın işgal altındaki bölgelerini bırakabileceğine dair korkuları arttırdı.
Rutte görevde olduğu süre boyunca Ukrayna’nın güçlü bir destekçisi oldu ve Rusya’nın Ukrayna’da kazanmasına izin vermenin gelecekteki güvenliğe yıkıcı bir darbe olacağı yönündeki NATO çizgisini sürdürmesi muhtemel.
Trump bu hafta sosyal platformu Truth Social’da yaptığı bir paylaşımda, Avrupalı müttefiklerinin Ukrayna’nın savunması için daha fazla ödeme yapması gerektiğini söyleyerek bir başka potansiyel çatışmayı da hazırladı.
“ABD, Ukrayna’nın Rusya ile savaşmasına yardım etmek için paranın çoğunu ödüyor” diye yazdı. “Avrupa en azından EŞİTLEMELİ!”
Dış İlişkiler Komitesi’nin kıdemli üyesi Senatör James Risch (R-Idaho) Çarşamba günü NATO zirvesinde yaptığı açıklamada Trump’ın barış planının ne olduğunun belli olmadığını ancak seçim sonucu ne olursa olsun Ukrayna’ya desteğin devam edeceğine inandığını söyledi.
“İnsanlar bu konuda ellerini ovuşturmamalı” diyen Trump, Kongre’nin çoğunun Ukrayna’yı desteklediğini belirtti. “Bu yapılması gereken doğru şey, Amerika genellikle doğru olanı yapar.”
Atlantik Konseyi Transatlantik Güvenlik İnisiyatifi’nde kıdemli araştırmacı olarak görev yapan John Deni, zirvede müttefiklerin “NATO ile Ukrayna arasındaki ilişkinin kurumsallaşması” yönünde hareket etmelerini beklediğini söyledi.
Gazetecilere verdiği demeçte Biden’ın Haziran ayındaki münazara performansına atıfta bulunarak “Bu zirvenin siyasi tonlarından kaçamazsınız” dedi.
Diğer analistler ise Avrupalı müttefiklerin zirvede Trump’ın başkanlığına karşı savunma ve Ukrayna konularında güçlü olduklarını göstermeleri gerektiğini söylüyor.
Atlantik Konseyi kıdemli üyesi Ian Brzezinski “Trump kazananlarla takılmayı seven bir adam, bunu böyle ifade edeyim” dedi. “NATO’yu kaybeden bir kurum olarak görürse ve Ukrayna’yı da kaybeden olarak görürse, onları sıcak patates gibi atmak isteyecektir.”
Müttefiklerin daha şimdiden güvenlik ittifakını “Trump’a karşı korumaya” yönelik adımlar atmış olması Rutte’nin işini biraz daha kolaylaştırabilir. ABD’de bile Kongre, 2024 mali yılı savunma yasa tasarısına, bir başkanı NATO’dan çekilmek için yasama organının onayını almaya zorlayan bir hüküm ekledi.
Stoltenberg Çarşamba günkü zirvede NATO’nun Almanya’da Ukrayna’ya yapılacak askeri yardımın koordinasyonunu denetleyecek bir komuta yapısı oluşturmayı kabul ettiğini ve böylece ABD liderliğindeki mevcut çabanın denklemden çıkarıldığını duyurdu. Müttefikler ayrıca Ukrayna’ya en az bir yıl daha 40 milyar dolarlık finansman sağlamayı da kararlaştırdı.
Avrupa da Trump’ın müttefiklerini savunmayacağı endişesiyle kıtada kendi savunmasını güvence altına almaya çalışabilir. Avrupa Birliği, Ukrayna’daki savaşın başlamasından bu yana kendi savunma harcamalarını arttırmak için harekete geçti bile.
Atlantic Council’de milenyum araştırmacısı ve NATO uzmanı Alp Sevimlisoy’a göre, bir miktar ABD finansmanıyla bile olsa Avrupa liderliğinde bir ordu, Trump’ın bu çabayı müttefiklerin kendi savunmaları için ayağa kalkması olarak görmesi halinde her iki tarafın da işine gelebilir.
“Mesele sadece bir ülkenin yüzde 2 hedefini tutturması ya da aşması değil,” dedi. “Mesele hızla konuşlandırılabilecek uyumlu bir askeri güce sahip olmaktır.”
Atlantik Konseyi Avrupa Merkezi’nden Rizzo, aşırı sağcı Cumhuriyetçilerin bu yılın başlarında ABD’nin Ukrayna’ya yardımını aylarca engellemesinin ardından endişelerin Trump’ın ötesine geçtiğini söyledi.
“Avrupa’nın… Beyaz Saray’da kim olursa olsun kendi savunması, ordusunu güçlendirmesi ve savunma harcamalarını arttırması üzerinde çalışması gerekiyor çünkü günün sonunda bunlar zaten Avrupa’nın yapması gereken şeyler” dedi.
Kaynak: The Hill
Savaş dönemi kabinesinin bu hafta resmen dağılması, İsrail’in Gazze’deki savaş konusunda ne kadar kutuplaştığını ortaya koydu; bir zamanlar birleşik olan koalisyon şimdi çatışmanın yönü, rehinelerin iadesi ve Hizbullah’ın artan tehdidi konusunda mücadele ediyor.
Muhalefet lideri Benny Gantz’ın İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu’nun kabinesinden ayrılması, İsrailli liderin aşırı sağcı parti müttefiklerine daha fazla güvenmesine yol açıyor ki bu da rehinelerin serbest bırakılması ve ateşkes sağlanması için bir anlaşma sağlanması çabalarını zorlaştırabilir.
Küresel savunma istihbarat şirketi MOSAIC’in CEO’su Tony Schiena, Gantz’ın “ılımlaştırıcı etkisi” olmadan bir ateşkes ve rehinelerin serbest bırakılması anlaşmasının daha az olası olduğunu söyledi ve Netanyahu’nun Gazze’de agresif eylemlerde bulunmak için daha cesaretli olabileceğini ekledi.
Schiena, Netanyahu’nun müttefikleri Maliye Bakanı Bezalel Smotrich ve Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir’in yakın zamanda İsrail ordusunun Gazze’ye daha fazla insani yardım girmesini kolaylaştırmak için gündüz taktiksel duraklamalar yapmasını protesto ettiklerine dikkat çekti.
“[Duraklamaları] eleştirmeleri, [Netanyahu’nun] daha da cesaretlenmesiyle bu işin şimdi nereye gideceğinin bir göstergesi,” dedi. “Bu ona gücünü yeniden gösterme şansı veriyor.”
Gazze’de yaklaşık 120 İsrailli rehine bulunuyor, ancak kaçının hayatta olduğu ve Hamas tarafından tutulduğu belli değil.
İsrail binlerce Hamas savaşçısını öldürdüğünü iddia etse de, militan grup İsrail’in daha önce temizlediği bölgelerde yeniden ortaya çıkmaya devam ediyor. İsrail birlikleri Gazze’nin güneyindeki Refah kentinde kalan son Hamas taburlarına karşı savaşırken, savaş yaklaşık dokuz ay sonra bir dönüm noktasına ulaşıyor. Ancak İsrailli yetkililer çatışmanın yılın geri kalanında da sürebileceğini söyledi.
İsrail’de savaştan duyulan hoşnutsuzluk giderek artarken, Pazartesi gecesi Netanyahu’nun Kudüs’teki evinin yakınında düzenlenen gösteri de dahil olmak üzere, protestocular hayal kırıklıklarını dile getirmek için kitleler halinde sokağa döküldü.
Hayal kırıklığına uğrayan İsrailli protestocular, Gantz ve müttefiklerinin de desteklediği yeni seçimlerin yapılması çağrısında bulundu. Ancak Netanyahu bu çağrıları reddederek bunun savaşın dikkatini dağıtmaktan başka bir işe yaramayacağını söyledi.
Atlantik Konseyi’nde milenyum araştırmacısı olan Alp Sevimlisoy, İsrail’de seçmenlerin savaşa alternatif seçenekler aradığı bir “seçimin yaklaştığını” söyledi.
“Benny Gantz ve diğer pek çok kişi genel olarak savaşı destekliyor olsa bile,” dedi, “pek çok kişi en azından söylem yoluyla savaş için alternatif bir yol haritası hazırlamaya başlamak istiyor.”
Gazze’nin insani krizin derinliklerine düşmesiyle birlikte İsrail, savaşı sona erdirmesi için uluslararası alanda giderek artan bir baskıyla karşı karşıya. Gazze’de 37,000’den fazla insan öldü ve Filistinliler gıda ve su gibi temel ihtiyaç maddelerine erişimden yoksun.
Birleşmiş Milletler’in en üst mahkemesi olan ve Gazze’deki savaşı nedeniyle İsrail’e yöneltilen soykırım suçlamasını görüşen Uluslararası Adalet Divanı, İsrail’e Refah’taki saldırısını durdurma çağrısında bulundu; bağımsız Uluslararası Ceza Mahkemesi ise Netanyahu ve İsrail Savunma Bakanı Yoav Gallant’ın yanı sıra üst düzey Hamas yetkilileri hakkında Gazze çatışmasıyla ilgili savaş suçları işledikleri gerekçesiyle tutuklama emri çıkarılmasını istiyor.
Savaş zamanı kabinesi üç üye arasında bir birlik duygusu yansıtıyordu: Gantz, Netanyahu ve Gallant.
Ayrıca Netanyahu ve Gantz gibi muhalif isimlerin Gazze’deki ve İran destekli Hizbullah militan ve siyasi grubunun İsrail’e roket ve top ateşi açmaya devam ettiği kuzeydeki Lübnan sınırındaki çatışmalarla ilgili karar alma süreçlerini dengelemelerine de olanak sağlamıştı.
Amerika Ulusal Güvenlik Yahudi Enstitüsü Başkanı ve CEO’su Michael Makovsky, savaş zamanı kabinesinin “ülke için daha iyi” olduğunu söyledi.
“İsrail’in doğal bölünmüşlüğü aylardır geri geliyordu ve bu muhtemelen onu daha da kötüleştirecek” dedi. “Bu talihsiz bir durum çünkü Gazze ile nasıl başa çıkacaklarını da çözmeleri gerekiyor.”
Gantz artık savaş zamanı politika sürecinin bir parçası olmadığı için Netanyahu üzerindeki siyasi baskının artması muhtemel.
Orta Doğu Enstitüsü’nde kıdemli bir İsrail uzmanı olan Nimrod Goren, acil durum hissinin ve birleşme ihtiyacının Kabine ile birlikte dağıldığını ve Gantz’ın Netanyahu ile ortaklıkta “gerçekten bir şans verdiğini ve başarılı olamadığını” söyledi.
Goren, savaştan duyulan hayal kırıklığı arttıkça bazı İsraillilerin Netanyahu’suz yeni bir liderlik için bastıracağını öngördü.
“İnsanlar mevcut durumdan bıkmış durumda” dedi. “Rehineler geri gelmiyor. Genel olarak konuşmak gerekirse, daha fazla asker öldürülüyor. Güney ve kuzeydeki durum devam ediyor. Savaş uzuyor ve stratejik hedefin ne olduğu belli değil.”
Gantz, bu ayın başlarında istifasını duyurduğu televizyon açıklamasında Netanyahu’yu İsrail’in “gerçek bir zafere doğru ilerlemesini” engellediği için eleştirdi.
Mayıs ayında Gantz, Netanyahu’ya bir ültimatom vererek, başbakanın Lübnan sınırında yerlerinden edilen on binlerce İsraillinin geri dönmesi; rehinelerin serbest bırakılması ve Hamas’ın ortadan kaldırılması; Suudi Arabistan ile ilişkilerin normalleştirilmesi ve Gazze’de bir hükümet kurulması planlarını açıklamaması halinde istifa edeceğini söylemişti.
Gantz’ın yanı sıra Gallant da Netanyahu’nun savaş sonrası Gazze planıyla ilgili endişelerini dile getirdi ve Hamas’ı yok etme yolu konusunda başbakanla tartıştı.
Netanyahu, İsrail’in Gazze üzerinde süresiz güvenlik kontrolüne sahip olmasını ve militan grup Hamas’la bağlantılı olmayan Filistinlilerin kıyı bölgesini yönetmesini içeren savaş sonrası planının yalnızca belirsiz bir taslağını yayınladı.
İsrail’in Hizbullah ile olan çatışmasını çözme çabası da daha derin bir mesele haline geliyor. İsrail, Lübnan sınırındaki çatışmalardan kaçan yaklaşık 80,000 kişiyi geri göndermek istiyor.
Gallant Hizbullah’ın yok edilmesini savunuyor ancak ABD ve diğer müttefikler diplomasi yoluyla gerilimi düşürmeye çalışıyor ve İsrail’i gerilimi tırmandırmaması konusunda uyarıyor. Netanyahu, 2006 yılında İsrail ile Hizbullah arasında daha önce yaşanan ve pahalıya mal olan bir savaşa sahne olan Lübnan’a saldırma fikrine sıcak bakmıyor.
Ancak Gantz’ın gidişiyle Netanyahu, Hizbullah’la topyekûn savaşa girmek isteyen Gallant ile Smotrich ve Ben-Gvir gibi diğer aşırı sağcı müttefiklerine daha açık hale gelebilir.
Atlantik Konseyi’nden Sevimlisoy, Netanyahu’nun Lübnan konusunda merkeze kaydığını söyledi ancak İsrailli liderin yakında Hizbullah da dahil olmak üzere çözülmemiş olan “askeri hedeflerin çoğunu ele almasını” beklediğini ekledi.
İsrail Savunma Kuvvetleri’ni kastederek “Muhtemelen Lübnan’a bir IDF müdahalesi göreceğiz,” dedi, çünkü İsrail “son çatışmada çözülemeyen hususları çözmeye” çalışıyor.
Kaynak: The Hill
Rus Donanmasına ait savaş gemileri, Vladimir Putin’in son güç gösterisiyle bu hafta Süveyş Kanalı yakınlarında Mısırlı mevkidaşlarıyla ortak tatbikatlar gerçekleştirecek – bu kez güney Avrupa’ya açılan kapıda.
Rusya Savunma Bakanlığı bugün, aralarında füze kruvazörü Varyag ve fırkateyn Marshal Shaposhnikov’un da bulunduğu bir donanma gemisi müfrezesinin Akdeniz’deki askeri tatbikatlar öncesinde İskenderiye limanına yanaştığını bildirdi.
Ziyaret Mısır donanma temsilcileriyle görüşmek üzere yapılan bir ‘iş ziyareti’ olarak nitelendirilse de her iki donanma da bu hafta içinde Mısır açıklarında Süveyş Kanalı yakınlarında tatbikat yapacak.
Bu tatbikatlar, Rusya’nın Suriye’nin Tartus kentindeki diğer Akdeniz donanma tesisini tamamlamak üzere Libya kıyısındaki Tobruk’ta kalıcı bir deniz üssü kurmaya çalıştığı yönündeki haberlerin ardından geldi.
‘Avrupa’nın yumuşak karnı’ olarak görülen Akdeniz’de Rus donanma varlığının artması ihtimali, bazı analistlerin NATO’nun bölgenin güvenliğini sağlamak için daimi bir operasyon komutanlığı kurmasını önermesine yol açtı.
Bu haftaki deniz tatbikatları aynı zamanda Mısır’da Abdülfettah el Sisi’nin 2014’te iktidara gelmesinden bu yana Moskova ile Kahire arasında güçlenen ilişkilerin de bir göstergesi.
Rusya-Mısır ilişkilerinin bir şekilde dengesiz olduğunu söylemek yanlış olmaz; Moskova Kahire’ye askeri, ekonomik ve endüstriyel destek sağlarken, hayati önem taşıyan metal, mineral ve özellikle de tahıl ithalatından bahsetmeye bile gerek yok.
Ancak bunun karşılığında Rusya son derece stratejik bir konumda değerli bir nüfuz kazanıyor.
Mısır, her yıl küresel ticaretin yaklaşık %12’sinin geçtiği Süveyş Kanalı’nı kontrol etmesi nedeniyle Orta Doğu ve Kuzey Afrika (MENA) bölgesinde son derece önemli bir oyuncu.
Kahire aynı zamanda devam eden İsrail-Hamas savaşında da kilit bir müzakereci rolü üstlenmiş durumda.
İsrail ve Gazze ile sınır komşusu olan Mısır, her iki tarafla da ilişkilerini sürdürüyor ve temsilcileri ateşkes için uluslararası ortaklarla yakın işbirliği içinde çalışıyor.
Moskova uzun zamandır Orta Doğu ve Kuzey Afrika bölgesinde ilişkiler geliştirmeye çalışıyor ve Suriye iç savaşı sırasında Suriye Devlet Başkanı Beşir Esad’ın güçlerini desteklemiş olması nedeniyle Suriye’de oldukça etkili bir oyuncu.
Kremlin’in Libya ile 1970’lere uzanan kalıcı bağları da var ve son yıllarda kötü şöhretli Wagner Grubu’ndan önemli sayıda Rus paralı asker, Rusya’nın ülkedeki çıkarlarını ilerletmek için orada konuşlandırıldı.
Atlantik Konseyi’nde milenyum araştırmacısı ve bölgesel jeopolitik analisti olan Alp Sevimlisoy kısa bir süre önce Newsweek’e verdiği demeçte NATO’nun Rusya’nın Akdeniz’de genişleyen çıkarlarını kontrol etmek için Akdeniz’de kalıcı bir operasyon varlığı kurmaya çalışması gerektiğini söyledi.
“Akdeniz’i tüm amaç ve hedefler doğrultusunda yönetecek bağımsız bir NATO askeri komutanlığı olacak bir MEDCOM’un kurulması için acilen harekete geçmeliyiz” dedi.
Suriye ve Libya’da devam eden varlığının yanı sıra Rusya son yıllarda Körfez Arap ülkeleri, özellikle de Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri ile güçlü bağlar geliştirdi.
Rusya aynı zamanda İran’ın da en yakın müttefikleri arasında yer alıyor ve iki ülkenin daha önce hiç olmadığı kadar yakın işbirliği yapmalarını sağlayacak eşi benzeri görülmemiş bir stratejik ortaklığa imza atmak üzere oldukları söyleniyor.
Rusya’nın Mısır’la ikili ilişkileri, eski general El Sisi’nin 2014 yılında Kahire’de iktidara gelmesinin ardından, eski cumhurbaşkanı Muhammed Mursi’nin devrilmesi için savunma bakanı ve Mısır silahlı kuvvetlerinin komutanı olarak konumunu kullanmasının ardından gelişti.
El-Sisi kısa sürede Kremlin ile olumlu ilişkiler kurmaya başladı ve 2015 yılında Rusya ve Mısır donanma gemileri İskenderiye limanı açıklarında ilk ortak tatbikatlarını gerçekleştirdi.
2018’de Rusya ve Mısır, çeşitli sektörlerde daha yakın işbirliği çabalarını resmileştiren önemli bir kapsamlı ortaklık imzaladı ve bir yıl sonra Mısır, Kahire’nin savunma yeteneklerinde dramatik bir yükseltme sinyali veren milyarlarca dolar değerinde Rus askeri teknolojisinin satın alınması için bir anlaşma imzaladı.
Stockholm Uluslararası Barış Araştırmaları Enstitüsü’ne göre bu anlaşmadan önce Rus askeri donanımı 2014-2017 yılları arasında Mısır’ın silah ithalatının yaklaşık %60’ını oluşturuyordu.
Savunma ve güvenlik alanının ötesinde, Rusya Mısır’ın altyapısına önemli yatırımlar yaptı; bunların en önemlilerinden biri de el-Dabaa nükleer enerji santrali.
Mısır’ın ilk nükleer merkezi ve yaklaşık kırk yıl önce Güney Afrika’nın Koeberg santralinden bu yana Afrika’da inşa edilen ilk nükleer santral olan santral, Rusya’nın devlet enerji şirketi Rosatom tarafından geliştiriliyor ve besleniyor.
Süveyş Kanalı Ekonomik Bölgesi’nde bir Rus Sanayi Bölgesi kurma planları Ukrayna’da patlak veren savaşın ardından önemli aksaklıklara uğramış olsa da Moskova, dünyanın en önemli ticaret yollarından birinin kıyısında kendine ait bir toprak parçası oluşturmaya kararlı görünüyor.
Bu arada Mısır Ocak ayında, Rusya ve Çin’in de dahil olduğu, karşılıklı fayda sağlayan ekonomik ve ticari ortaklıkları teşvik etmeye kararlı, aynı zamanda Doğu ve Küresel Güney’in önde gelen güçlerinin çok kutuplu yeni bir dünya düzenini başlatma ve Batı’nın küresel mali ve siyasi kurumlar üzerindeki hakimiyetini azaltma çabalarını temsil eden bir ekonomik blok olan BRICS ülkeler grubuna resmen üye oldu.
Moskova’nın Kahire ile olumlu ilişkileri, Mısır’ın uzun zamandır Amerika’nın Orta Doğu ve Kuzey Afrika bölgesindeki en güçlü müttefiklerinden biri olarak görülmesine rağmen El Sisi ile Beyaz Saray’ın arasını da açıyor.
ABD Dışişleri Bakanı Blinken, Washington, Mısır ve Doha’nın yoğun bir şekilde dahil olduğu İsrail ve Hamas arasında devam eden ateşkes görüşmelerini görüşmek üzere bugün erken saatlerde Kahire’de el-Sisi ile bir araya geldi.
Hamas’ın 10 gün önce sunduğu öneriye henüz kesin bir yanıt vermemesi üzerine Blinken bir kez daha Filistinli gruba, geniş bir uluslararası desteğe sahip olduğunu ve İsrail tarafından da kabul edildiğini söylediği planı kabul etmesi çağrısında bulundu.
Gazetecilerin Kahire’de Mısırlı temsilcilere ne söylediğini sorması üzerine Blinken şunları söyledi: “Ateşkes istiyorsanız Hamas’a ‘evet’ demesi için baskı yapın.
Masadaki planın ateşkes, kalan rehinelerin serbest bırakılması ve bölgesel güvenliğin arttırılması için ‘en iyi yol’ olduğunu söyledi.
Kaynak: Daily Mail
Rusya’nın, Kuzey ve Batı Afrika’nın çatışmalarla harap olmuş bölgelerinde nüfuzunu arttırmak ve Batılı rakiplerini geride bırakmak için Akdeniz’deki en yeni merkezine daha fazla kaynak aktardığı bildiriliyor.
Bağımsız Rus sitesi Verstka, All Eyes on Wagner projesi ve ABD tarafından finanse edilen medya kuruluşu Radio Free Europe/Radio Liberty, son haftalarda en az 1,800 Rus askeri ve paralı askerinin Libya’ya konuşlandırıldığını ve görünüşe göre yıllardır hazırlanmakta olan bir projenin genişletildiğini bildirdi.
Gelişmekte olan Rus karakolu, halihazırda sürekli göç akınlarına karşı savunmasız olduğu kanıtlanan “Avrupa’nın yumuşak karnı” için bir tehdit oluşturabilir. Moskova’nın etkisi, Libya kıyı şeridi boyunca daimi deniz tesislerinin kullanımını güvence altına alabilirse keskinleşebilir. Kremlin’in, halihazırda Afrika’daki güç projeksiyonu için önemli bir merkez olarak hizmet veren Tobruk limanına göz diktiği bildiriliyor.
Atlantik Konseyi’nin milenyum üyesi ve bölgesel jeopolitik analist Alp Sevimlisoy Newsweek’e verdiği demeçte NATO’nun Kuzey Amerika-Avrupa işbirliğinin merkezinde yer alan ideolojiye atıfta bulunarak “Akdeniz ‘Atlantikçiliğin’ savunulmasında en önemli sınırdır” dedi.
“Rusya, bu limanı kurma niyetinden ya da gerçekten bunu yapabilecek operasyonel kabiliyete sahip olup olmayacağından bağımsız olarak, Libya’ya giderek daha fazla kaynak aktarıyor.”
Moskova, 2011 yılında Muammer Kaddafi’nin NATO’nun kolaylaştırıcılığında devrilmesinden bu yana Libya’da nüfuzunu arttırıyor ve ardından ülke savaşan çeşitli gruplara bölündü. Yaklaşık 7 milyon nüfuslu Kuzey Afrika ülkesi şu anda büyük ölçüde doğuda Usame Hamada liderliğindeki Ulusal İstikrar Hükümeti ile batıda Abdul Hamid Dbeibeh liderliğindeki Birleşmiş Milletler destekli Ulusal Birlik Hükümeti arasında bölünmüş durumda.
İlk hükümet, Libya’nın doğusunun tamamına etkin bir şekilde hakim olan Halife Hafter liderliğindeki Libya Ulusal Ordusu tarafından destekleniyor. Son yıllarda Hafter Kremlin’e yakınlaştı. 80 yaşındaki Hafter ilk kez 2023 yılında Moskova’yı ziyaret ederek Devlet Başkanı Vladimir Putin ile görüştü.
Eski lider Yevgeny Prigozhin’in başarısız darbesinin ardından şimdi tamamen Kremlin’in kontrolü altına girme sürecinde olan Wagner Grubu, 2019’dan beri Hafter güçlerini desteklemek için Libya’da faaliyet gösteriyor. Rus istihbaratının deneyimli ismi Andrey Averyanov’un yeni liderliğinde Wagner -şimdi Afrika Kolordusu olarak yeniden adlandırıldı- Libya’daki faaliyetlerini artırıyor.
İngiliz düşünce kuruluşu Chatham House’un Orta Doğu ve Kuzey Afrika programında kıdemli araştırma görevlisi olan Tim Eaton, “Hafter’le resmi temaslardaki bu artış çok dikkat çekiciydi” dedi.
Newsweek’e konuşan Eaton, “Wagner -ve şimdi de Africa Corps- etrafındaki meseleleri takip eden insanların varsayımına göre, Rus desteği için daha paralı asker temelli bir ödeme düzenlemesi olan şey, Hafter yönetimindeki doğu Libya güçleri ile Rus hükümeti arasında daha kurumsal ve daha resmi bir angajman haline geliyor” dedi.
Libya Moskova’ya hem Akdeniz’de bir dayanak noktası hem de istikrarsız Sahel ülkelerinin oluşturduğu “Darbe Kuşağı” olarak adlandırılan ve son siyasi çalkantılarda hükümetlerin Fransız ve Amerikan etkisini bertaraf etmek için Rusya’ya yöneldiği bölgeye bir giriş yolu sunuyor.
Eaton, “Afrika’nın diğer bölgelerine ve özellikle de Sahel’e potansiyel erişim açısından Libya’nın onlara verdiği şey bu” dedi. “Libya bu çıkarlar için bir kara köprüsü sağlıyor gibi görünüyor.”
Akdeniz Cephesi
Rusya’nın Ukrayna’ya açtığı savaş, Moskova’nın ABD ile dünya çapındaki mücadelesini renklendirdi. Akdeniz ve Kuzey Afrika’da Libya, Batılı müttefikler için zayıf bir noktayı temsil ediyor gibi görünüyor.
Eaton, “Amerikalıların Akdeniz’de bir Rus üssü kurulmasından korktukları açık,” diyor. “Elbette Suriye’de zaten önemli bir Rus varlığı var. Nitekim en son silah akını Suriye üzerinden geldi.”
Sevimlisoy NATO’nun gelişen meydan okumayı kararlı adımlarla hızla karşılaması gerektiğini söyledi. “Akdeniz’i tüm amaç ve hedefler doğrultusunda yönetecek bağımsız bir NATO askeri komutanlığı olacak bir MEDCOM’un kurulması için acilen harekete geçmeliyiz” dedi.
Sevimlisoy sözlerine şunları da ekledi: “Sahaya botlar göndermeye başlamalıyız ve bunu bir NATO çabası haline getirmeliyiz.” Sevimlisoy ayrıca Akdeniz bölgesinde nükleer silah paylaşımının, bu silahlara ev sahipliği yapan İtalya ve Türkiye’nin ötesine ve daha uzağa genişletilmesini önerdi.
Sevimlisoy, “Eğer Rusya’ya Akdeniz’de karşı koymak istiyorsanız, bunu hem Akdeniz’de karşı koyarak hem de Baltıklarda karşı koyarak yaparsınız ki zaten bu cephede meşgul olsunlar” dedi.
Sevimlisoy nükleer genişlemenin, Hamas’ın 7 Ekim’de İsrail’e yönelik saldırısının ardından ABD’nin geçici olarak yaptığı gibi, ABD’nin Ohio sınıfı denizaltılarının Akdeniz’e konuşlandırılmasını ve hatta mevcut olduğunda hipersonik teknolojinin kullanılmasını içerebileceğini de sözlerine ekledi.
Sevimlisoy, “Sonunda, taktik nükleer gücü hipersonik füzelere yerleştirebileceğiz ve o noktada, Soğuk Savaş’ın başlangıcından bu yana görülmemiş bir nükleer caydırıcılık seviyesini yeniden canlandırmış olacağız” dedi.
Sevimlisoy ayrıca NATO’nun, Sovyetlerin ilerlemesi durumunda Soğuk Savaş sırasında uygulamaya konulanlara benzer şekilde, Avrupa çapında yeni “geride kalma” örgütleri kurmayı düşünmesi gerektiğini de sözlerine ekledi.
Sevimlisoy Akdeniz’de daha güçlü bir NATO varlığının sadece Moskova’yı değil Pekin’i de caydırmak için gerekli olduğunu belirtti.
“Birkaç yıl önce Akdeniz’den geçen Çin savaş gemilerimiz vardı,” dedi. “Bugün de geçiyorlar. Yarın bunlar doğrudan çatışma hatları olacak.”
Kaynak: Newsweek
Başkan Biden’ın İsrail’e ağır bombaların sevkiyatını durdurma hamlesi Cumhuriyetçilerin öfkesini çekerek ABD’nin İsrail’i Gazze’nin güneyinde kanlı bir harekat başlatmaktan caydırma çabalarını daha da kutuplaştırdı.
Beyaz Saray’ın Gazze’deki sivil kayıplar karşısında giderek daha fazla hayal kırıklığına uğraması ve İsrail’in bir milyondan fazla Filistinlinin barındığı güney şehri Refah’ı tamamen işgal etmesinden endişe duyması nedeniyle ABD, İsrail için daha önce onaylanmış olan yaklaşık 3.500 bombayı geri çekti.
Ancak silah sevkiyatını durdurma kararı, Biden’ın İsrail’in Gazze’deki savaşı sırasında ABD’nin elini güçlendirmek için attığı en önemli adımlardan biri. İlericiler uzun zamandır bu tür silah kısıtlamaları çağrısında bulunurken, Cumhuriyetçiler bu hamleye Biden’a saldıran sert açıklamalarla karşılık verdi.
Temsilciler Meclisi Dışişleri Komitesi Başkanı Temsilci Michael McCaul (R-Texas) ve Temsilciler Meclisi Silahlı Hizmetler Başkanı Temsilci Mike Rogers (R-Ala.) Çarşamba günü yaptıkları ortak açıklamada Biden’ı İsrail’in güvenliğini zayıflatmakla suçlayarak “yönetimin İsrail’e önemli silah sevkiyatlarını durdurmasından dehşete düştüklerini” söylediler.
“Dahası, bu feci politika kararı gizlice alınmış ve Kongre ile Amerikan halkından kasıtlı olarak saklanmıştır” dediler. “İsrail’in aralarında Amerikan vatandaşlarının da bulunduğu rehinelerin serbest bırakılması için iyi niyetle müzakerelere devam ettiği bir dönemde, yönetimin basiretsiz ve stratejik hatası, bir müttefik olarak ‘sarsılmaz taahhüdünü’ sorgulatmaktadır. “
Savunma Bakanı Lloyd Austin de Çarşamba sabahı Senato Tahsisatlar Komitesi önünde ifade verirken Cumhuriyetçilerin sorularına maruz kaldı.
Senatör Jerry Moran (R-Kan.) “Bu müttefikimiz İsrail’e yanlış bir mesaj göndermiyor mu ve İran ile İran destekli grupları cesaretlendirmiyor mu?” dedi. “Düşmanlarımıza desteğimizin koşullu olduğu sinyalini vermemeliyiz.”
Austin, ABD’nin İsrail’in güvenliğine olan bağlılığının “sarsılmaz” olduğunu ve Beyaz Saray’ın ülkeye milyarlarca dolar sağladığını söyledi.
Austin, “Ancak şu anda Refah’ta meydana gelen olaylar bağlamında bazı yakın vadeli güvenlik sevkiyatlarını gözden geçiriyoruz” dedi. “Henüz herhangi bir karar vermedik. Sağladığımız bazı güvenlik yardımlarını yeniden değerlendirirken durakladık.”
Austin, İsrail’in sivilleri korumadan ve orada barınan sivilleri korumak için bir plan yapmadan Refah’a “büyük bir saldırı” başlatmaması gerektiğini tekrarladı.
Senatör Lindsey Graham (R-S.C.) Hamas ve İran destekli diğer vekillerin İsrail’i yok etmeye kararlı olduklarını savundu.
Austin’e sorgusu sırasında “Yahudi devletinin yaşamı için varoluşsal bir mücadele olan bu savaşta silahları alıkoyarsak bunun yanlış bir sinyal göndermeyeceğini mi söylüyorsunuz?” dedi.
Bekletilen silahlar 2,000 ve 500 kiloluk bombalar ile bunları akıllı bomba olarak bilinen hassas güdümlü mühimmatlara dönüştüren Müşterek Doğrudan Saldırı Mühimmat kitleridir. Daha ağır bombalar genellikle daha yıkıcıdır ve daha gelişigüzel saldırılara neden olabilir ve insan hakları grupları İsrail’i büyük mühimmatlarla ölü sayısını arttırmakla suçlamaktadır.
ABD, İsrail’e her yıl milyarlarca dolarlık satış yaptı ve Beyaz Saray, Filistinli militan grup Hamas’a karşı savaşında bu ülkeye silah göndermeye devam etti. Geçtiğimiz ay Biden, İsrail için 26 milyar dolar içeren bir ulusal güvenlik paketini imzaladı.
Ancak Biden’ın üzerindeki baskı sol kanadından artmaya başladı ve son haftalarda üniversite öğrencilerinin 7 aydır süren savaşta 34.000’den fazla insanın öldüğü Gazze’deki insani krizi protesto etmek için üniversite kampüslerinde kamp kurmasıyla ateşli bir zirveye ulaştı.
Atlantik Konseyi’nde milenyum araştırmacısı olan Alp Sevimlisoy, Biden’ın elinde tuttuğu mühimmatları eninde sonunda göndereceğini, ancak savaşın bir an önce sona ermesi gerektiği mesajını vermek için elindeki kozu kullanmak üzere şimdilik geri duruyor olabileceğini söyledi.
“Biden yönetimi sadece İsrail’in bir oyun sonu tanımlamasını ve bunu hızlı bir şekilde tanımlamasını istiyor” dedi. “Bu mühimmatlar devam edecek. Sadece olası bir operasyonla karıştırılmayacakları bir zamanda devam edecekler.”
Yine de Biden’ı kampüslerde İsrail’in savaşına karşı düzenlenen protestolara karşı çok yumuşak davranmakla suçlayan Cumhuriyetçiler bu duraksamayı değerlendirmekte gecikmedi.
“GOP bunu Biden yönetimine saldırmanın çok kolay bir yolu olarak gördü çünkü kağıt üzerinde İsrail’i desteklerken biraz güvensizlik varmış gibi görünüyor” diye ekledi. “Ancak gerçekte, Başkan Biden’dan İsrail’e sarsılmaz bir destek gördük.”
İsrail de bu hamleden duyduğu memnuniyetsizliği dile getirdi. İsrail’in Birleşmiş Milletler Büyükelçisi Gilad Erdan, İsrail haber kanalı Channel 12’ye verdiği demeçte bombaların engellenmesinin “sinir bozucu” ve “çok hayal kırıklığı yaratan bir karar” olduğunu söyledi.
İsrail 100,000 Filistinlinin tahliyesi emrini verdikten sonra bu hafta Refah’ta sınırlı operasyonlara başladı. Askerler Salı günü Mısır’a bağlanan ve Gazze’de umutsuzca ihtiyaç duyulan insani yardım için hayati bir kaynak olan sınır kapısını ele geçirdi.
Biden Çarşamba gecesi CNN’e yaptığı açıklamada İsrail’in Refah’a girmesi halinde saldırı amaçlı silah satışını durduracağını söyledi.
“İsrail’in Demir Kubbe ve son zamanlarda Orta Doğu’dan gelen saldırılara karşılık verme kabiliyeti açısından güvende olduğundan emin olmaya devam edeceğiz” dedi, ancak tam ölçekli bir Refah saldırısı durumunda “silah ve top mermisi tedarik etmeyeceğiz.”
Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Matthew Miller Çarşamba günü gazetecilere yaptığı açıklamada Refah’la ilgili endişeler ve Gazze’deki “kabul edilemez” insani yardım kriziyle bağlantılı olarak diğer silah sevkiyatlarının da gözden geçirildiğini söyledi.
“Politika belirlemelerimizin İsrail’in politika belirlemelerine bağlı olduğunu her zaman açıkça ifade ettik” diyen Biden, Biden yönetiminin Refah’a yönelik büyük bir işgali desteklemediğini çünkü “İsrail’in inandırıcı, insani bir plan sunduğuna inanmıyoruz” dedi.
Gazze’de ölü sayısı arttıkça, giderek artan sayıda Demokrat, İsrail’e silah şartı getirilmesi ya da sadece savunma silahları gönderilmesi çağrısında bulundu. Geçen hafta 90’a yakın Demokrat, Biden’a İsrail’e saldırı silahlarının gönderilmesinin durdurulmasını düşünmesi çağrısında bulundu.
Senato’da İsrail’e silah sağlanmasına en çok karşı çıkan Senatör Bernie Sanders (I-Vt.), İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu’nun Gazze’de “eşi benzeri görülmemiş bir insani felaket” yarattığını ve Biden’ın “bomba teslimatını durdurmakta kesinlikle haklı olduğunu” söyledi.
“Ancak bu bir ilk adım olmalı. ABD şimdi elindeki tüm kozları kullanarak derhal ateşkes ilan edilmesini, Refah’a yönelik saldırılara son verilmesini ve çaresizlik içinde yaşayan insanlara büyük miktarda insani yardımın derhal ulaştırılmasını talep etmelidir.”
Ancak Cumhuriyetçiler, Amerika’nın savaştaki rolü söz konusu olduğunda Biden’ın önceliklerini karıştırdığını söyledi. Senatör Tommy Tuberville (R-Ala.) yaptığı açıklamada başkanı “Demokrat partinin Amerika düşmanı kanadına” boyun eğmekle suçladı.
Sens. Joni Ernst (R-Iowa) ve Ted Budd (R-N.C.) Biden’a bir mektup göndererek bomba satışlarının durdurulmasını sorguladı.
Ernst Salı günü Fox News’e verdiği demeçte “Hamas’a karşı çıkmamız gerekirken herkes İsrail’e karşı çıkıyor gibi görünüyor” dedi. “Desteğimizi, mühimmatımızı, silah platformlarımızı İsrail’e karşı koz olarak kullanmamalıyız.”
Kaynak: The Hill
Yapay zeka (AI) ve insansız hava araçları gibi yeni çağ teknolojileri modern savaşın çehresini sonsuza dek değiştirdi.
Teknoloji insan zekasının neredeyse her yönünü ele geçirdikçe James Bond’a ve uydu görüntülerine duyulan ihtiyaç giderek daha az önemli hale geldi.
İşin içine insansız hava araçlarını da kattığınızda modern teknoloji ve mühendisliğin çok güçlü bir kombinasyonunu elde edersiniz.
Rusya-Ukrayna savaşının da gösterdiği gibi, karadaki botlar hala savaşın önemli bir parçası olsa da, insansız hava araçlarının giderek daha faydalı olduğu kanıtlandı.
Bu, savaş halindeki ülkelerin asker kaybını en aza indirmesine olanak tanıyor, ancak daha yüksek bir parasal maliyeti de beraberinde getiriyor.
Çatışmalarda Kullanılan Yapay Zeka ve Dronlara Örnekler
İsrail-Hamas Çatışması
Geçtiğimiz ay New York Times tarafından yayınlanan bir rapor, İsrail’in Gazze Şeridi’nde Filistinlilerin bilgisi ya da rızası olmadan büyük bir yüz tanıma programı başlattığını ortaya koydu.
Habere göre ülke bir veri tabanı oluşturdu ve bu teknolojiyi Hamas’la bağlantılı kişileri tespit etmek için kullanıyor. Bu programda Google Photos teknolojisi ve Tel Aviv merkezli Corsight şirketi tarafından geliştirilen özel bir araç kullanılıyor.
Rusya-Ukrayna Savaşı
Şubat ve Mart 2024’te Ukrayna, donanma insansız hava araçlarını kullanarak Karadeniz’de birkaç Rus gemisini batırma ya da etkisiz hale getirme sorumluluğunu üstlendi.
Geçtiğimiz ay Ukrayna Deniz Kuvvetleri sözcüsü Dmytro Pletenchuk Associated Press’e yaptığı açıklamada son saldırının Neptune füzeleriyle gerçekleştirildiğini ve bu füzelerin Sivastopol liman tesislerine ve bir petrol deposuna da saldırdığını söyledi.
Ukrayna’nın insansız hava araçlarını kullanarak Rus altyapısını titizlikle hedef aldığı ve listenin başında petrol ve rafineri tesislerinin yer aldığı bildirildi.
Kızıldeniz’de Husi Saldırıları
Husi isyancılar, devam eden İsrail-Hamas çatışması sırasında Kızıldeniz’deki gemilere 40’tan fazla saldırı düzenledi. Bu saldırılarda bir kez daha insansız hava araçları kullanıldı ve Husi isyancıların denizlerde minimum insan müdahalesi ile saldırılar gerçekleştirmesine olanak sağlandı.
Algoritmalar ve Vizyon Sayesinde Yapay Zeka Artık Savaşta Kritik Bir Araç
Yapay zeka, modern savaşta stratejik karar alma süreçlerini yeniden şekillendiren kritik bir araç haline geldi. İsrail’de yayın yapan +972 Magazine ve Local Call tarafından daha önce yapılan bir araştırma, ülke ordusunun Gazze’deki bombalama hedeflerini seçmek için Lavender adlı bir sistem aracılığıyla yapay zekayı kullandığını ortaya çıkarmıştı.
Benzer şekilde, 2022 yılının ortalarında Ukrayna’nın, ülkenin yalnızca ihtiyaç duyduğu verileri kullanmasını sağlayan, gizli ve hassas bilgilerin ticari firmalara gönderilmesiyle ilgili olası aksaklıkları önleyen yapay zeka destekli bir platform başlattığı bildirildi.
Ukrayna ayrıca insansız hava araçları ya da İHA’lar ve drone’lar aracılığıyla Rusya’nın işgali sırasında savaş suçu işlediğinden şüphelenilen kişilerin görüntülerini yakalayarak ve birlik hareketlerini takip ederek yapay zekayı kullanıyor.
Bu yılın Şubat ayında ABD ordusu da 2 Şubat’ta 85’ten fazla ABD hava saldırısının gerçekleştirilmesi sırasında Orta Doğu’daki hedefleri belirlemek için yapay zeka kullandığını doğruladı.
Saldırılar Irak ve Suriye’de aralarında roket ve füze depoları, drone tesisleri ve milis operasyon merkezlerinin de bulunduğu yedi tesisi hedef aldı.
ABD Merkez Komutanlığı’nın teknoloji şefi Schuyler Moore o dönemde “Tehditlerin nerede olabileceğini belirlemek için bilgisayarla görmeyi kullanıyoruz” demişti.
ABD hükümeti geçtiğimiz günlerde Replicator girişimini hızlandırdığını açıkladı. Savunma Bakan Yardımcısı Kathleen Hicks bunu küresel savunmada “oyunun kurallarını değiştiren bir değişim” olarak lanse etti.
Uzman Görüşü: Yapay Zeka Nasıl Daha Fazla Yardımcı Olabilir?
Yapay zekanın yardımcı olabileceği tek şey algoritma ve vizyon tabanlı kararlar değil. Jeopolitik stratejist ve savunma uzmanı Alp Sevimlisoy, Benzinga’ya verdiği demeçte daha hızlı karar vermenin de faydaları olduğunu söyledi.
“Kritik kararların hızla alınmasını sağlayacak başarı parametrelerinin yapay zeka tarafından sağlanmasıyla, merkezi komutadan onay beklemeye gerek kalmadan savaş alanı birlik kararlarını artırmak için yapay zeka ve kuantum hesaplamayı uydu teknolojisiyle birleştirmeliyiz.”
Ayrıca, birliklerin ve kaynakların “Rusya Federasyonu’nun birimlerini en iyi şekilde vurabilecekleri yerlere” yerleştirilmesini sağlamak için yapay zekanın kullanılabileceğini söyledi.
Dronlar Söz Konusu Olduğunda Önemli Olan Nicelik Değil Niteliktir
Sevimlisoy, insansız hava araçları söz konusu olduğunda başarıyı belirleyenin cephaneliğin kalitesi ve kabiliyeti olduğunu söylüyor.
“İran İslam Cumhuriyeti gibi bölgesel rakipler, bizim özellikle hava savunma alanındaki toplam gücümüze kıyasla ucuz ve kalitesiz insansız hava araçlarının hacmine güveniyor.”
Sevimlisoy’a göre ABD ve müttefikleri bu tehdidi rahatlıkla bertaraf edebildi.
“ABD ve İngiltere’nin birleşik hava komutasının yanı sıra ABD deniz filosundan fırlatılan karşı tedbirlerle İran’a ait çok sayıda insansız hava aracını rahatlıkla bertaraf edebildik.”
Sevimlisoy ayrıca yapay zekanın NATO üyelerinin düşman tehditlerini gerçek zamanlı olarak analiz etmelerine yardımcı olacağını, birliklerin “bina bina bilgi akışı” kullanarak hedefleri etkisiz hale getirmelerine ve masum sivillerin hedef alınmasını önlemelerine olanak sağlayacağını düşünüyor.
Kaynak: Benzinga
Şu anda Akdeniz’den Kızıldeniz’e, Karadeniz’e ve ötesine uzanan suları kapsayan jeo-stratejik manzara incelendiğinde, Birinci Dünya Savaşı’na zemin hazırlayan yerel çatışmaların yankıları, modern Soğuk Savaş dönemine kıyasla çok daha yakın bir jeopolitik ‘akran’ olarak karşımıza çıkmaktadır. Bugün ticaretten teknolojiye ve hatta askeri ittifak yapılarına kadar uzanan çok daha geniş bir yelpazede karşılıklı bağlantılar mevcuttur. Soğuk Savaş döneminde birbirinden kesinlikle ayrı iki sistem mevcutken, şu anda sadece tek bir sistem mevcuttur ve bu sistem sadece tek bir galibe dayanabilir. Bu nedenle, kurallara dayalı yerleşik uluslararası sistemi sürdürmek isteyen müttefik uluslar topluluğu için, ortak karşılıklı ve bölgesel güvenliğe vurgu ile birlikte apolitik yönetişim çok önemlidir. Doğu Akdeniz’den Orta Doğu’ya kadar uzanan ulusların anayasalarına yerleştirilmiş birleşik bir pan-devlet doktrini, küresel ölçekte hem NATO çıkarlarının hem de üye olmayan daha geniş ulus devletlerin kendilerine özgü hedeflerinin güvence altına alınmasını sağlamak için zorunludur.
İran İslam Cumhuriyeti, Rusya Federasyonu ve daha geniş anlamda Çin Halk Cumhuriyeti gibi bölgesel tehditlerden doğrudan ya da vekâleten kaynaklanan entrikalara ilişkin pek çok kişi tarafından paylaşılan endişeler, yeni askeri ve gizli komuta yapıları altında azaltılmalıdır. Hem NATO hem de Müttefik Milletler Topluluğu uyarınca operasyonel başarımız, CENTCOM’un Orta Doğu’daki alt birimlerinin, Akdeniz’i kapsayan bir MEDCOM’a göre belirlenmesi gereken yenilikçi bölgesel oluşumlarla ortak hedefleri gerçekleştirmesi ve bu birimleri Kızıldeniz’deki statükoyu korumayı amaçlayan halihazırda aktif olan çok uluslu Görev Gücü ile birleştirmesi yoluyla elde edilecektir. İsrail’deki çatışma, dışarıdan bakan pek çok kişi tarafından tarihsel özellikleri olan varoluşsal bir savaş olarak görülse de, aslında Rusya’nın Ukrayna birliklerinin uluslarını özgürleştirmek için yürüttüğü cesur kampanyayı baltalamak amacıyla daha fazla cephe açma arzusunun daha geniş bir tezahürüdür. ‘Çatışmalar Arası’ korelasyon, İran’ın Sünni-Şii fay hatlarının bulunduğu halklar arasındaki konumunu güçlendirmek için uluslararası hukuka aykırı vekil grupları kullanmayı tercih etmesi ve Tahran’ın değişim isteyen kendi halkları (artık doğrudan hedef alınması gereken uluslararası meşru tehditler haline gelen Husiler de dahil) üzerindeki kontrolünü bile etkilemiş olan iç huzursuzluk yıllarının ardından kendini yeniden konumlandırması yoluyla da nüfuz etmeye devam etmektedir.
Bu bölgesel kışkırtıcılar, Kızıldeniz üzerinden kilit noktalara giden ticaret gemilerinin karşılaştığı kanunsuz saldırıların uluslararası mutabakatını ve sonuçlarını değerlendirmeye çalışan Çin Halk Cumhuriyeti’nin entrikalarına yardımcı olmakta ve küresel ‘düzeni’ altüst etmeye yönelik kendi umutsuz girişimini tartmaktadır ki bu da muhtemelen Taipei çevresinde bir ÇKP blokajı yoluyla gerçekleşecektir; Tayvanlıların elindeki yüksek hazırlık seviyesi, ekipman ve tahkimatla Pekin aksi takdirde amfibi bir yaklaşımda zorlanacaktır.
ABD, birbirini izleyen on yıllar ve dönemler boyunca, hem kara birliklerinin yerleştirilmesini hem de bölgesel çatışmaların başlangıcında kullanılmasını içeren uluslararası ‘garantörlük’ rolünün altını çizmiş ve küresel güvenlik için belirgin stratejik kazanımlar elde etmiştir. ABD hegemonyasının başarısı, İkinci Dünya Savaşı’ndan 90’lı ve 00’lı yılları kapsayan on yıllar boyunca Körfez Savaşları’na kadar uzanan tarihsel süreçte bu tehditler göz ardı edilmiş olsaydı, daha büyük bölgesel ve jeopolitik sonuçlar doğurabilecek önleyici geniş çaplı savaşlar açısından sadece ‘kötü aktör’ ülkeler tarafından kendisine veya bir müttefikine yönelik saldırı tehdidini yeterli görecek kadar ileri gitmiştir. Çok kutuplu bir dünya kavramı günümüzde medya ve politika üretme ortamlarında tekrar tekrar dile getirilmektedir, ancak özünde “Atlantikçi” ülkelerin çoğunluğu haklı olarak Pax-Americana kavramına bağlı kalmaya devam etmektedir.
Modern ‘Atlantikçi’ ulus devletler, sınır tanımayan bir ticaret çerçevesi içinde olmaya (bunun eksikliğinden korktukları için), Çin’in ve Rusya ve İran gibi bölgesel aktörlerin yarattığı tehdide karşı kolektif güvenlik bütünlüğüne, hatta belirli olasılıkların önünü kesmeyi amaçlayan ‘ittifak içinde ittifaklara’ sahip olmaya öncelik vermektedirler ki bu durum, resmi olarak birbirlerine karşı düşmanlık besleyen ulusların bile (elbette buna rağmen on yıllar önce de dahil olmak üzere) Abraham Anlaşmaları gibi yapılar aracılığıyla bir araya gelmelerini sağlamıştır. İster İsrail liderliği ister Körfez monarşilerinin kendi perspektifinden bakılsın, İbrahim Anlaşmaları, askeri, istihbari, ticari ve diplomatik kademelerin üst kademelerinde halihazırda tesis edilmiş olan bağların güçlendirilmesinin etkili bir şekilde, yani hem kapsamlı hem de ilgili halkların anlayışına cevap verecek şekilde iletilmesini sağlamalıdır. Hem Hukukun Üstünlüğü hem de ‘Devlet düşüncesi’ yoluyla yerel halk üzerindeki anlatıyı kontrol etmek, vatandaşların Abraham Anlaşmalarına uyma konusundaki sivil rollerinin yanı sıra kendi ulusal liderliklerinin genel yaşam kalitesi ve günlük güvenlikleri için çok önemli olduğunu anlamalarını sağlamak için gereklidir. Bugüne kadar anlaşmalara taraf olan ülkeler arasında yürütme düzeyinde gösterildiği üzere, 7 Ekim’den bu yana açık ve gizli bir şekilde devam eden Anlaşmaların dayanıklılığının Orta Doğu’daki yerel halkları kapsayacak şekilde tercüme edilmesi, üye devletler tarafından genişletilmesi gereken bir alan olmaya devam etmektedir.
Bölgesel çatışmalar yoğunlaştıkça, yerel duygular ya organik olarak ya da yıkım yoluyla kilit ulus devletlerin liderlerini uluslararası sonuçları olan siyasi ‘çıkış yollarına’ yönlendirmekte ve çok yönlü bir küresel güç dioraması fikri, önemsiz denizaşırı yönetimler tarafından bir norm olarak lanse edilmektedir, kendi kendini gerçekleştiren bir kehanet peşinde koşan “yer tutucular” olarak görülüyor (ABD’nin şu anda Dışişleri Bakanlığı tarafından yürütülen ulusal çıkarlar doğrultusunda kilit bölgelere ve uluslara öncelik verme arzusuyla, genellikle dünya çapında bağlantısız çok kutuplulukla karıştırılan bir yönü birbirinden ayırarak). 2030’lara yaklaşırken, ulus devletler ve yönetimleri, SSCB’nin çöküşünün ardından ABD’nin tek ‘Büyük Güç’ olarak ortaya çıkışının aslında ‘her şeyden önce bir ulus’ deyiminden ziyade uluslararası sürekliliğin fiziksel formda tezahürü olduğunu keşfetme riskiyle karşı karşıyadır, Ordusunun gücü ve para biriminin likiditesiyle desteklenen, saflığını koruyan tek kalıcı doktrin, İmparator Augustus’un müjdelediği ve aynı zamanda “ne dilediğine dikkat et” dediği pax-Americana…
Kaynak: The Geopolitics
Dünya genelinde büyük güç rekabetinin geri dönüşü, ülkeleri uyum sağlamaya zorluyor ve Avrupa’dan Hint-Pasifik’e ve Orta Doğu’ya kadar uyum ve harcamalarda büyük değişikliklere yol açıyor.
Değişim haritanın her yerinde görülüyor ama en çok İsveç ve Japonya gibi ülkeler Rusya ve Çin’den yükselen tehditleri karşılamak için önemli değişiklikler yapıyor.
Hint-Pasifik Komutanlığı’nın başındaki ABD’li Amiral John Aquilino bu ay Temsilciler Meclisi Silahlı Hizmetler Komitesi’nde yaptığı konuşmada “Güvenlik ortamını 40 yıllık üniforma hayatımda gördüğüm en tehlikeli ortam olarak tanımladım” dedi.
Yeni gerilimlerin artması dünya çapında savunma harcamalarının artmasına neden oldu. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Enstitüsü bu yıl yayınladığı yıllık raporda savunma harcamalarının geçen yıl dünya genelinde yüzde 9 artarak 2.2 trilyon dolara ulaştığını açıkladı.
Ülkelere göre bir dağılımda, ulusların çoğunluğu 2021’den 2023’e kadar savunma harcamalarını arttırdı.
Avrupa ülkeleri 2021’de yaklaşık 350 milyar dolar olan harcamalarını 2023’te 388 milyar doların üzerine çıkarırken, Asya ülkeleri de aynı zaman diliminde 500 milyar doların üzerindeki harcamalarını 510 milyar doların üzerine çıkardı.
Harcamalardaki artış kamuoyu görüşüyle de paralel gidiyor. Kasım ayında Ipsos tarafından 30 ülkede yapılan bir ankete katılanların yüzde 84’ü dünyanın daha tehlikeli hale geldiğine inanıyor. 2018’de bu oran yüzde 74’tü (anket İsrail-Hamas savaşından önce yapılmıştı).
Küresel bir güvenlik ve istihbarat firması olan Soufan Group’ta analist olan Joseph Shelzi, “Üçüncü Dünya Savaşı’na günler kaldığını düşünmüyorum ama dünyanın daha istikrarsız hale geldiğini düşünüyorum” dedi.
“Artık daha yüksek bir risk var, örneğin rakiplerin yüksek yoğunluklu çatışmalara girmesi gibi. Bunun şu anda Ukrayna’da yaşandığını görüyoruz ve Tayvan sokaklarında da yaşanma olasılığını görüyoruz.”
Rusya savaşı Avrupa’ya taşıyor
Avrupa’da Rusya’dan gelen tehdit, Rus güçlerinin 2022’de Ukrayna’yı işgal etmesinden bu yana önemli ölçüde arttı. Savaşın Moskova’nın giderek daha fazla lehine olan uzun bir çatışmaya sürüklenmesiyle de bu tehdit daha da keskinleşti.
Daha küçük Baltık ülkeleri, gelecekteki olası bir Rus saldırısına karşı savunmalarını güçlendirmeye çalıştılar.
Sovyetler Birliği ile aynı düzeyde bir Rus askeri yığınağı konusunda uyarıda bulunan Letonya, Litvanya ve Estonya, bu yıl sığınaklardan ve diğer savunma yapılarından oluşan ortak bir savunma hattı inşa etme konusunda anlaştı.
Daha kuzeyde Finlandiya ve İsveç, Rusya’nın işgalinin ardından Batı güvenlik ittifakı NATO’ya katıldı.
İsveç 200 yılı aşkın bir süredir sürdürdüğü tarafsızlık politikasını terk ederek bu ay NATO’daki Batılı müttefikleriyle resmi olarak güçlerini birleştirdi. Stockholm bu tarafsızlık politikasını Birinci Dünya Savaşı, İkinci Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş boyunca sürdürdü.
Ancak İsveç Başbakanı Ulf Kristersson, İsveç’in bu yıl NATO’ya dahil olmasının atılması gereken “doğal” bir adım olduğunu söyledi.
Kristersson NATO’ya dahil olduktan sonra yaptığı konuşmada “NATO’ya, ne olduğumuzu ve neye inandığımızı daha iyi savunmak için katılıyoruz: özgürlüğümüzü ve demokrasimizi” dedi. “Bu ülkemiz için çığır açan bir olaydır.”
Avrupa Politika Analiz Merkezi’nde (CEPA) yerleşik olmayan araştırmacı Minna Ålander, İsveç’in NATO’ya katılmasının “muazzam” olduğunu söyledi. Ålander, bunun Soğuk Savaş döneminden bile daha fazla belirsizlik içeren tehlikeli bir güvenlik ortamının sonucu olduğunu söyledi.
“Soğuk Savaş sırasında, en azından sonuna doğru, güvenilir kuralları olan bir sisteminiz vardı” dedi. “Soğuk Savaş sonrası normlar artık pek çok yerde geçerli değil gibi görünüyor. Ama aynı zamanda oyunun yeni kurallarına da henüz sahip değilsiniz [ve] şu an için tehlikeli olan da bu.”
Soufan Group’tan Shelzi, Rusya ile 800 millik bir sınırı paylaşan Finlandiya’nın da ittifaka başvurarak İsveç’i harekete geçirdiğini söyledi.
“Bu somut bir şey ve bugün bunu haritada görüyorsunuz,” diye devam etti. “Rusya Avrupa’ya savaşı geri getirdi ve bu da tüm Avrupa’daki Avrupalı liderler için bir uyandırma çağrısı oldu.”
NATO üyeleri aynı zamanda ekonomik hasılanın yüzde 2’si hedefini tutturmak için savunma harcamalarını arttırma taahhüdünde bulunuyor ki ABD dışındaki ülkeler tarihsel olarak bu hedefi tutturamadıkları ve güvenlik için yıllarca Washington’a bel bağladıkları için bu bir tartışma konusu.
Her ne kadar 2024 yılında rekor sayıda NATO üyesinin (18 üye) hedefi tutturması beklense de savunma harcamaları konusundaki tartışmalar bu yıl yeni boyutlara ulaştı. Cumhuriyetçilerin 2024 başkanlık seçimleri için muhtemel adayı olan eski Başkan Trump, Rusya’nın NATO’ya ödeme yapmayan ülkelere “ne isterlerse yapmalarına” izin vereceğini söyledi.
CEPA’dan Ålander, Trump’ın yorumlarından sonra Avrupa’da “tam bir şok dalgası” yaşandığını, bunun da savunma harcamalarını karşılama ve bireysel ulusal güvenliği sağlama konusunda yeniden bir karar alınmasına yol açtığını ve bazı ülkelerin, düşman bir başkanın kendilerini terk etmesi halinde ABD’yi gelecekte potansiyel bir tehdit olarak gördüğünü söyledi.
“Bu gerçekten bir Trump sorunu değil. Amerikan iç politikasının değişkenliği ve bunun dış politikayı da etkilemeye başlamasıyla ilgili çok daha uzun vadeli bir sorun” dedi.
NATO’nun yanı sıra Avrupa Birliği de ülkelerin güvenliklerini arttırmaları gerektiğini kabul ediyor ve güvenlik sorunları konusunda işbirliğini arttırma ve savunma harcamalarını yükseltme çağrısında bulunuyor.
Avrupa Konseyi Başkanı Charles Michel bu ay yazdığı bir mektupta “güvenliğimiz ve savunmamızla ilgili gerçek bir paradigma değişikliği” çağrısında bulundu.
Michel, “İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana en büyük güvenlik tehdidiyle karşı karşıya olduğumuz şu günlerde, savunmaya hazır olmak ve AB ekonomisini ‘savaşa hazır’ hale getirmek için radikal ve somut adımlar atmanın tam zamanıdır” diye yazdı.
Bazı analistler ABD ve Avrupa’nın askeri yığınağını barışı sağlamaya yönelik bir çabadan ziyade bir tırmanma olarak görüyor.
İlerici Politika Çalışmaları Enstitüsü’nde yeni enternasyonalizm projesinin direktörü olan Phyllis Bennis, NATO aracılığıyla “gücün muazzam bir şekilde tırmandırılmasına” karşı uyarıda bulundu ve silahların konuşlandırılmasını azaltan daha fazla anlaşmanın uygulanması çağrısında bulundu.
“Avrupa için sadece ya da öncelikle güvenlik ve askeri bir yapı olarak tanımlanmayan yeni bir yapıya ihtiyacımız var” dedi.
Bennis bu yapının Rusya’nın geçen yıl çekildiği Avrupa’da Konvansiyonel Silahlı Kuvvetler Anlaşması’nı model alabileceğini söyledi. Soğuk Savaş döneminden kalma anlaşma Avrupa’daki konvansiyonel silah ve kuvvetlerin sayısını kısıtlıyordu.
ABD hükümeti, Rusya ile ABD ve Rusya arasında iki taraflı olan konularda müzakere etmeye çalışmalıdır” dedi. “Bu, gerginliğin bir kısmını azaltmak için uzun bir yol kat edebilir. … Bir yerden başlamak zorundasınız çünkü bunun alternatifi sürekli savaş.”
ABD-Çin rekabeti Hint-Pasifik’i karıştırıyor
Dünyanın diğer ucunda ise ABD ve Çin, Çin’in Tayvan’ı işgal etme ihtimali belirirken Hint-Pasifik bölgesinde birbirlerine üstünlük sağlamaya çalışıyorlar. Kuzey Kore ise ABD ve müttefiki Güney Kore’ye karşı daha da saldırganlaştı.
Washington, Pekin’i Çin lideri Xi Jinping’in kuvvetlerine hazır olmalarını söylediği tarih olan 2027’de Tayvan’ı işgal etmekten caydırmaya çalışırken bölgede ittifaklar kuruyor ve ABD varlığını güçlendiriyor.
ABD geçen yıl Filipinler ile adada dört yeni üs açma konusunda anlaşırken, Beyaz Saray da 2023 yılında Vietnam ile savunma işbirliğini derinleştirmek için bir anlaşma imzaladı. Palau, Malezya ve Singapur ile de bağlar giderek güçleniyor.
ABD 2021’de Avustralya ve İngiltere ile AUKUS olarak bilinen ve Canberra’ya nükleer güçle çalışan denizaltılar göndermeyi ve her üç ülke arasında gelişmiş silah geliştirmeyi artırmayı amaçlayan yeni bir Hint-Pasifik anlaşması imzaladı.
Ancak ABD için bölgedeki belki de en önemli müttefik, Çin ve Kuzey Kore’den gelen tehdide karşı koymada önemli bir ortak olarak ortaya çıkan Japonya’dır.
Dünya Savaşı’ndan sonra yürürlüğe giren pasifist savunma politikasından uzaklaşan Tokyo, 2027 yılına kadar savunma bütçesini iki katına çıkararak ABD ve Çin’in ardından en fazla askeri harcama yapan üçüncü ülke olmayı planlıyor.
Japonya ayrıca ölümcül silahların ihracatına izin vermek için kuralları değiştirdi ve saldırgan askeri eylemleri yasaklayan İkinci Dünya Savaşı dönemi politikasından bir başka önemli değişiklik olan karşı saldırı kabiliyetinin geliştirilmesi çağrısında bulunan bir strateji yayınladı.
Bir Japon Savunma Bakanlığı yetkilisi bu ay The Hill’e verdiği demeçte politikadaki değişimin caydırıcılığı arttırmak ve “saldırganlık niyetini durdurmak” için gerekli olduğunu söyledi.
Pasifik Forumu’nda Hint-Pasifik dış ve güvenlik politikası programının kıdemli direktörü John Hemmings, Pekin yanlısı Japon fraksiyonunun azalan etkisinin yanı sıra Çin’in yükselişi sırasında büyüyen ve İkinci Dünya Savaşı dönemindeki Japon imparatorluğundan daha kopuk yeni bir neslin Tokyo’daki değişimi tetiklediğini söyledi.
Hemmings, “Zaman içinde bu destek içten içe daha askeri bir hal aldı” ve “Çin tehdidi çok daha popüler hale geldi” dedi.
Hemmings ayrıca ABD, Japonya ve Güney Kore’nin geçen yıl Camp David’de yeni bir üçlü ittifak kurduğunu, Tokyo ve Seul’ün daha güçlü bir ilişki kurmak için tarihi farklılıkları giderdiğini belirtti. Japonya’nın giderek güçlü bir ABD müttefiki haline geldiğini söyledi.
Hemmings, “Japonya, ABD’nin uyum çabaları için bir kolaylaştırıcı haline geliyor,” dedi. “Pek çok eleştirmen onların sadece ABD’nin kuklaları olduğunu söyleyecektir. Ben hiç de öyle düşünmüyorum. Aksine, Japonya’nın Hint Pasifik konseptinde entelektüel liderlik yaptığını düşünüyorum.”
Orta Doğu’da gerilim tırmanıyor
İstikrarsız Orta Doğu’da İran’dan kaynaklanan tehdit giderek büyürken uzmanlar Tahran, vekilleri ve ezeli düşmanları İsrail arasında büyük bir bölgesel savaş çıkabileceği uyarısında bulunuyor.
Orta Doğu’daki gerilim geçen yıl ABD’nin bölgedeki en önemli müttefiki İsrail ile Gazze’deki İran destekli Filistinli militan grup Hamas arasındaki büyük savaşla patladı.
Gazze’deki çatışma İsrail ile Lübnan’daki İran destekli askeri ve siyasi grup Hizbullah’ı topyekûn bir savaşa yaklaştırırken, her iki taraf da sınır üzerinden sık sık top ve roket atışları yapıyor.
Atlantik Konseyi’nde milenyum araştırmacısı olan Alp Sevimlisoy, “İran’la daha büyük bir çatışmaya doğru gidiyoruz” dedi. “Önümüzdeki birkaç yıl içinde İran’a karşı doğrudan askeri harekata girişmek zorunda kalmamız çok muhtemel.”
Devam eden savaşı tetikleyen 7 Ekim’de Hamas’ın İsrail’in güneyine düzenlediği ölümcül saldırılarda 1.100’den fazla kişi öldü, 250 kişi de kaçırıldı ve İsrail’i Gazze ve kuzeyde Lübnan çevresinde daha fazla güvenlik aramaya zorladı.
İsrail için hem Hamas ve Hizbullah tehdidinin hem de Irak, Suriye ve Yemen’de vekilleri olan daha geniş bir sorun olan İran’ın evinin yakınında olması giderek daha kabul edilemez hale geliyor.
İsrail Savunma Bakanı Yoav Gallant Ocak ayında The Wall Street Journal’a verdiği demeçte “Tek bir düşmanla değil, bir eksenle savaşıyoruz” dedi. “İran, kullanmak üzere İsrail’in etrafında askeri güç oluşturuyor.”
Hizbullah’tan gelen en yakın tehdit, İsrail sınır krizini çözmeye çalışırken yakın gelecekte topyekûn bir savaşa dönüşebilir. Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi’nin (CSIS) yeni raporuna göre bu durum dünya çapında olmasa bile bölgesel bir krize yol açabilir.
CSIS, “[İsrail ve Hizbullah arasındaki] bir savaş, ABD ve Avrupa da dahil olmak üzere Orta Doğu ve ötesindeki halklar arasındaki gerilimi önemli ölçüde artırabilir ve İran destekli grupların İsrail, ABD ve bölgedeki ve kıyı bölgelerindeki ticari hedeflere yönelik saldırılarının artmasına yol açabilir” sonucuna vardı.
Atlantik Konseyi’nden Sevimlisoy, ABD’nin İran’la bir savaşa hazırlanmak için bölgedeki Arap ülkeleriyle ittifakını güçlendirmeye çalışabileceğini söyledi.
“Bu artık ittifaklar ve koalisyonlarla ilgili bir dönemdir” dedi.
“Orta Doğu’da Körfez’deki müttefiklerimizle birlikte, İran’ın şu anda büyük bir kaosun yaşandığını gördüğümüz birçok ülkede vekillerini daha fazla kullanmayı seçmesi ya da İran’ın nükleer silahlara sahip olma konumunu ABD’nin hegemonyasına ya da tek tek Körfez ülkelerinin ulusal güvenliğine meydan okumak için kullanmaya karar vermesi durumunda, İran’a karşı kesinlikle çatışma planları üzerinde çalışmalıyız.”
Kaynak: The Hill
Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky, Rusya’nın işgal ettiği günden bu yana yapılan en büyük askeri değişiklikle üst düzey generalini görevden aldı; bu, Kiev’in savaştaki büyük başarısızlıkları aşmak için yeni bir başlangıç arayışında olduğuna dair bir işaret.
Zelensky’nin geçen hafta, 2021’den beri Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’nin genelkurmay başkanı olan General Valery Zaluzhny’yi görevden alması, Ukraynalı birliklerin daha büyük bir Rus ordusuna karşı büyük zorluklarla karşı karşıya olduğu savaş sahasındaki dinamikleri değiştirmeyecek gibi görünüyor. Aynı zamanda, daha fazla ABD güvenlik yardımının belirsiz olduğu bir dönemde. Ancak yeni bir genelkurmay başkanı atanması, Albay General Oleksandr Syrsky’nin, Zelensky’nin bu zorluklara çözüm bulmak için yeni bir strateji ve liderlik talep ettiği politik bir mesajı iletmek için bir fırsat sağlar.
Savaşın gidişatını etkilemenin bir yolunu arayan Zelensky’nin, “Bu noktada yapabileceğimiz gerçekten etkili bir şey yok, ancak yine de bir şeyler yapacağız” düşüncesini yansıtan bir işaret olduğunu belirten Cornell Üniversitesi’nde savunma politikalarını inceleyen Profesör David Silbey, “Umutsuzluk belirtisi olarak düşünüyorum” dedi.
Görevden alınma nedeni tam olarak belirsiz olsa da, Zaluzhny’nin görevden alınması haftalardır beklenen bir gelişme oldu ve bu, onun ve Zelensky arasındaki açık çekişmelerin ardından beklenen bir gelişme oldu.
İlişkilerindeki çatlaklar, 2022’de Zelensky’nin askeri, Ukraynalıları ikamet değişiklikleri için izin almaya zorlaması gibi küçük yollarla ortaya çıktı. Ve çatlaklar, geçen yılki Ukrayna askeri başarısızlıklarının ardından daha da büyüdü.
Zaluzhny, son aylarda medyada görüşlerini dile getirdikten sonra Zelensky ile çatıştı. Kasım ayında The Economist’e verdiği bir röportajda, savaşı “durgunluk” olarak nitelendirdi, bu da Ukrayna devlet başkanının itiraz ettiği bir şeydi. Başarısız karşı saldırıdan sonra, general savaşa daha karamsar bir bakış açısı sundu ve Zelensky’nin Ukrayna’nın sadece daha fazla silah ve yardıma ihtiyaç duyduğu anlatısını sorguladı. CNN için yazdığı makalede Ukrayna’nın “ana müttefiklerinden askeri destekte azalmayla başa çıkmalı, kendi politik gerilimleriyle boğuşmalı” dedi.
Zaluzhny’nin büyük popülerliği nedeniyle Zelensky için bir politik tehdit oluşturabileceği spekülasyonları olsa da, Jean-Marc Rickli, Cenevre Güvenlik Politikası Merkezi’nde küresel ve ortaya çıkan risklerin başı, kovulmanın muhtemelen iki lider arasındaki çekişmeli anlatılardan kaynaklandığını söyledi.
“Öte yandan, Zelensky’nin umutlarla dolu bir anlatısı var ve işi yapıyoruz, Batı’dan destek sağlamak için. Diğer taraftan, plana göre gitmiyor ve şu anda Ukrayna acı çekiyor ve teknolojik bir çıkış gerçekleşmediği sürece durumun yakın bir zamanda değişmeyeceği konusunda daha gerçekçi bir anlatı var. İki liderin anlatısının çatışmasıyla iki çelişkili mesajı Batılı müttefiklere ilettiğini söyledi. Perşembe günü görev değişikliğini duyurduğunda Zelensky, “Bu politik bir mesele değil” dedi. Zaluzhny’e zaman ayırdığı ve ona başka bir görev teklif ettiği için teşekkür etti, ancak yeni liderlik zamanının geldiğini ve “genel komutanlığın sıfırlanması gerektiğini” vurguladı.
Zaluzhny, Ukrayna’nın Rus işgalini ilk günlerde püskürttüğü ve 2022 sonbaharında Kherson ve Kharkiv karşı saldırılarında toprakları geri aldığı savaşı yönetti ve bu da ona önemli bir popülerlik kazandırdı. Ancak geçen yılki beklenen karşı saldırı, siperlenmiş Rus kuvvetlerini aşamadan başarısız oldu ve o zamandan beri dengeler Ukrayna aleyhine döndü.
Ve Ukrayna, ciddi bir endişe kaynağı olan mermi ve kaynaklarda azalıyor, çünkü ABD, Ukrayna’ya yeni para gönderip göndermemeyi hala tartışıyor. Zelensky, Eylül’den bu yana iki kez Washington’a giderek Kongre liderleriyle buluştu.
Zelensky, Perşembe günkü konuşmasında Ukrayna’nın savaştaki zorluklarına dikkat çekti ve Ukraynalıların “zaferden daha az bahsettiğini” uyarısında bulundu. “Topraklarımızın hedeflerine ulaşamadık,” dedi Zelensky, başarısız 2023 karşı saldırısıyla ilgili. “Dürüst olmalıyız, bu duraklama hissi… kamusal ruhu etkiledi.”
Ukrayna lideri aynı zamanda 2024 için “gerçekçi, detaylı” bir eylem planı talep etti ve yeni en üst düzey silahlı kuvvetler komutanı Syrsky’yi bir strateji oluşturmakla görevlendirdi.
Syrsky hızlı bir şekilde “yeni görevler” açıkladı, bunlar arasında silah teslimatlarını hızlandırmak, birimleri döndürmek ve insansız hava araçları ve elektronik harp gibi stratejilere daha fazla yatırım yapmak bulunuyor.
“Yalnızca savaş araç ve yöntemlerindeki değişiklikler ve sürekli iyileştirmeler, bu yolda başarı elde etmeyi mümkün kılacaktır,” dedi Telegram’da.
Ancak Syrsky’nin öncüsü gibi aynı zorluklarla yüzleşeceği, birçoğunun kontrolü dışında olan şeyler olduğu belirtiliyor, bunlar arasında Ukrayna’nın yardım için Washington’a olan bağımlılığı.
Emekli bir ABD Deniz Kuvvetleri amirali ve şu anda Syracuse Üniversitesi’nde profesör olan Robert Murrett, savaşın yeni bir aşamaya girdiğini ve “operasyonel taktiksel bir sıfırlama” beklediğini, ancak büyük bir savaş sahası hareketi olmayacağını tahmin etti.
“Ukrayna ordusunun faaliyetlerinde dramatik değişiklikler beklemiyorum,” dedi, “ancak liderlik güçlü kalıyor. Bunun önümüzdeki aylarda çok açık bir şekilde görüleceğini düşünüyorum.”
Syrsky, 2022’de Kiev’i başarılı bir şekilde savunmak ve o yıl Moskova’dan toprak kazanan Kharkiv karşı saldırısıyla tanınıyor. Sovyetler Birliği’nde görev yaptı ve Moskova askeri okuluna katılmadan önce 2014’te Rus destekli ayrılıkçı birimlere karşı savaşmaya başladı ve hızla rütbe aldı. Esnek taktikleri ve sürpriz manevralarıyla tanınmasının yanı sıra moral yüksek tutma becerisi ile de değerli görülüyor, Avrupa Politika Analizi Merkezi (CEPA) tarafından belirtildi.
Syrsky, hala Zaluzhny kadar popüler değil, ancak özellikle karamsar bir savaş ortamında, komutan değişikliğinin birlik morale demoralize edici bir etkisi olup olmayacağı belirsiz. CEPA’da demokrasi bursiyeri Elina Beketova, Ukraynalıların Perşembe günü Zaluzhny’nin kaybını yas tuttuklarını ancak Syrsky etrafında birleştiklerini söyledi.
“Çok, çok ay boyunca [Zaluzhny], Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’ndeki cesaretin simgesi olmuştur ve çok destek görmektedir,” dedi Beketova, ancak “insanlar bu fikri kabul ediyorlar ve bunun yeni bir şeyin iyi bir başlangıcı olduğunu düşünüyorlar.”
Komuta değişikliklerinin yanı sıra Zelensky, “mobilizasyona farklı bir yaklaşım” ve cephe hattındaki birliklerin rotasyonunu istediğini söyledi.
Zelensky, Zaluzhny’nin görev süresi boyunca 500.000 kişiyi savaşa mobilize etme önerisi nedeniyle askeriyle çatıştı. Bu, bir politik risk olduğunu kanıtladı ve Zelensky, bu teklife daha fazla zaman harcaması gerektiğini söyledi, ancak mobilizasyon yasalarını sertleştirmeyi amaçlayan bir tasarı Ukrayna Parlamentosu’nda zaten işliyor.
Syrsky’nin, birlik komutanları, aylardır cephe hatlarında savaşan yorgun askerleri aktif olarak değiştirmek zorunda oldukları için, asker rotasyonlarına taze bir bakış getirmesi bekleniyor.
Atlantic Konseyi’nde bir bin yıl felaketi olan Alp Sevimlisoy, yeni bir komutan atanmasının aynı zamanda ABD ile daha düzenli bir diyalogu getirebileceğini ve 2023 karşı saldırısı sırasında Ukrayna ile en iyi nerede vurulacağı konusunda küçük anlaşmazlıklar yaşadığı bildirilen bir Amerikan yönetimi ile daha fazla “doğrudan senkronizasyon” olması gerektiğini söyledi.
Sevimlisoy, Ukrayna’nın daha “yetenekli bir savaş durumu devletine” evrildiğini ve bu durumun doğal olarak iç politika ve liderlik değişikliklerini içerdiğini değerlendirdi.
“Ukrayna Silahlı Kuvvetleri, sadece Rusya’ya karşı savunma yapan bir ordu olmaktan, [Batı’nın] ilkelerini savunan daha geniş bir ordu haline geldi, çünkü kampanya … sadece Rusya’yı durdurmaya yönelik bir kampanya değil,” dedi. “Bu, NATO’nun bütünlüğünü koruduğumuz daha geniş bir çatışma, daha geniş bir çatışma.”
En üst düzey askeri kadroların sarsılması genellikle herhangi uzun bir savaşın rutin bir parçasıdır ve analistlere göre Zelensky’nin yönetimine bir şeyler deneme şansı verir.
Ancak Royal United Services Institute’da Avrupa Araştırmaları Felaketi olan Edward Arnold, eğer Syrsky bir çekilme gözetiyorsa, bu durumun ters tepebileceğini, özellikle Rusya’nın doğudaki Donetsk bölgesindeki Avdiivka kasabasını ele geçirmek için baskı yaptığı bir dönemde gerçek bir risk olduğunu belirtti.
Arnold, “Kyiv’in savunucusu ve aynı zamanda [Kharkiv karşı saldırısının] savunucusu olarak biliniyor ve sonra aniden geri çekilmekten sorumlu olacak,” dedi. “Bu, Zelensky’ye karşı da ters tepebilir çünkü değişiklik yapan Zelensky olacak ve zaten bir operasyonel kayıp oldu.”
Kaynak: The Hill
NATO Ukrayna’ya Batı güvenlik ittifakına daha yumuşak bir giriş yolu önerdi ancak Kiev’in üyeliği için net bir takvim vermekten kaçınarak milyonlarca Ukrayna vatandaşının ve Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky’nin umutlarını suya düşürdü.
Ukrayna halen Avrupa’da Rusya’ya karşı büyük bir savaş verdiğinden, bu ülkenin yakın zamanda ittifaka katılması, ABD ve müttefiklerini de çatışmanın içine çekecek bir savunma maddesini tetikleyecektir.
NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg’in önerdiği çözüm Ukrayna’ya verilen destek ve ilişkilerin güçlendirilmesini, Kiev’le özel olarak çalışacak yeni bir konseyin kurulmasını ve ittifaka katılım için prosedürel bir adımın kaldırılmasını içeriyor.
Stoltenberg Salı günü Litvanya’nın Vilnius kentinde düzenlenen NATO zirvesinde yaptığı açıklamada “Müttefiklerin bugün üzerinde mutabık kaldıkları husus, Ukrayna’ya sürekli destek konusunda güçlü, birleşik ve olumlu bir mesajın yanı sıra üyeliğe giden yol konusunda da olumlu bir mesajdır” dedi.
Zelenskiy öneriyi, Rusya’yı cesaretlendireceğini söylediği üyeliğe doğru doğrudan bir zaman çizelgesi oluşturmadığı için sert bir şekilde eleştirdi. Ukraynalı lider ülkesinin “saygıyı hak ettiğini” ve “ne davet ne de Ukrayna’nın üyeliği için bir zaman çerçevesi belirlenmemesinin eşi benzeri görülmemiş ve saçma” olduğunu söyledi.
George Washington Üniversitesi’nde Rusya ve uluslararası güvenlik konusunda uzman bir profesör olan Michael Purcell, Ukrayna’nın üyeliğinin sağlanmasından “daha azının” Ukrayna için hayal kırıklığı olacağını, ancak kararın sürpriz olmadığını söyledi.
Purcell The Hill’e verdiği demeçte “NATO’nun iş yapma şekli bu” dedi. “Zelenskiy’nin de sakin bir anında bu sonuca şaşırmayacağını düşünüyorum.”
Yine de Ukrayna’nın NATO hedeflerine vurulan bu darbe Kiev için özellikle üzücü oldu çünkü Ukrayna halkı ittifakın bu hafta Vilnius’ta yapılacak zirvesinde bir ilerleme kaydetmeyi umuyordu.
Karar kesinleşmeden önce Ukrayna parlamentosu üyesi Oleksiy Goncharenko “milyonlarca Ukraynalı bugün Vilnius’a umutla bakıyor” dedi.
Goncharenko Salı günü düzenlediği basın toplantısında Stoltenberg’e “NATO’dan Ukrayna’ya ‘davet’ ya da ‘davet etmek’ kelimesini görmek istiyoruz” dedi. “Bu Ukraynalıların moralini son derece yükseltecektir. Eğer bu gerçekleşmezse, bu gerçekten moral bozucu olur.”
Ukrayna NATO’ya katılma konusundaki ilgisini ilk kez 2002 yılında dile getirmiş ve altı yıl önce ittifak liderliği tarafından denetlenen bir dizi siyasi ve askeri reformu içeren resmi bir Üyelik Eylem Planı (MAP) süreci çağrısında bulunmuştu.
Rusya’nın 2014 yılında Kırım Yarımadası’nı Kiev’den ilhak etmesi, Ukrayna’nın doğusunda ayrılıkçı bir savaşı körüklemesi ve 2022’de işgal etmesinin ardından MAP çağrıları arttı.
Ukraynalılar şimdi uzun bir savaş ihtimaliyle karşı karşıya. Ukrayna’nın geçen ay başlattığı karşı taarruz, yerleşik Rus güçlerine karşı sadece kademeli bir ilerleme sağladı.
NATO uzmanı ve Atlantik Konseyi’nde milenyum jeopolitik stratejisti olan Alp Sevimlisoy, Batı ittifakının Avrupa’nın güvenliğini arttırmak için 12 ila 16 ay içinde Ukrayna’yı kabul etme planını açıklaması gerektiğini söyledi.
Sevimlisoy, “Rusya Federasyonu’nun ne yapmayı amaçladığına baktığımızda, ister Ukrayna’ya ister Baltık ülkelerine karşı olsun, bizden bir yanıt almadan saldırmaya devam edebilmesini sağlamaktır,” dedi. “Dolayısıyla bizim yaptığımız ve askeri olarak yaptığımız şey, Rusya’nın kendi yerine konması gibi bir emsalin oluşmamasını sağlamaktır.”
Anlaşma bunun yerine NATO ile birlikte çalışabilirliği arttırmak için çok yıllı bir yardım programı, siyasi bağları güçlendirmek ve karar alma mekanizmasını geliştirmek için bir NATO-Ukrayna konseyi kurulması ve MAP’ın bir gereklilik olarak kaldırılmasını içeriyor.
Bazı analistler anlaşmanın Ukrayna ile işbirliğini ve birlikte çalışabilirliği geliştirmek için çok az şey yaptığını, halihazırda Kiev’i eğittiklerini ve en iyinin en iyisini sağladıklarını söyledi. Ukrayna hala yolsuzluk ve demokratik sorunlarla boğuştuğu için MAP şartının kaldırılması güçlü bir gözetim gücünü ortadan kaldırıyor ve zor durumdaki ülkeyi kabul etme konusunda ittifak içindeki bölünmüşlüğü yansıtıyor.
NATO Salı günü yayınladığı bir bildiride Ukrayna’nın geleceğinin örgütte olduğunu ve koşullar uygun olduğunda kabul edileceğini kabul etti, ancak bu koşulların ateşkes gibi jeopolitik bir hedefi içerip içermediği belli değil.
Başkan Biden, Ukrayna için daha hızlı bir yolu desteklemediğini, öncelikle yolsuzlukla mücadele ve demokratik süreçlerin ele alınması gerektiğini söyledi.
Biden ayrıca savaş sırasında Ukrayna’yı ittifaka kabul etmenin mümkün olmadığını, bunun 5. Madde’nin devreye girmesi ve NATO üyelerinin Rusya’ya karşı çatışmaya katılması riskini doğuracağını vurguladı. Beyaz Saray bu iddiasını Salı günü de tekrarladı.
George Washington Üniversitesi’nden Purcell, 5. Maddenin aynı zamanda bir NATO üyesinin saldırıya uğraması halinde müttefiklerin “gerekli gördüğü şekilde harekete geçebileceğini” söyleyen bir madde içerdiğini ve bunun Rusya ile topyekûn savaş anlamına gelmeyecek şekilde yorumlanabileceğini belirtti.
Ancak Purcell, Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin’in nükleer silahları şantaj olarak kullanan ve giderek istikrarsızlaşan bir lider haline gelmesi nedeniyle Ukrayna’yı kabul etmenin riskli olduğunu kabul etti.
“NATO’nun liderliğiyle kesinlikle empati kuruyorum” dedi. “Eğer kırmızı düğmenin olduğu masada oturan adam sizseniz, bu farklı bir hesaptır.”
“Putin eve dönüp ‘kaybettik’ derse, hayatını kaybeder.”
Ukrayna, Palantir Technologies Inc (NYSE:PLTR) yazılımını Rusya’ya karşı savaşta etkin bir şekilde kullanıyor ancak CEO Alex Karp, Rusya Devlet Başkanı Vladamir Putin’in Ukrayna’dan vazgeçmeyeceğine inanıyor.
Karp Salı günü CNBC’nin “Squawk Box” programında yayınlanan Dünya Ekonomik Forumu’ndaki bir röportajında “Ne olacağını bilmek çok zor, ancak sıfır toplamlı bir düşmanınız var” dedi.
Ne oldu
Rusya, Ukrayna’nın doğusundaki Dombash bölgesinde ilerlemeye devam ediyor ve Karp, Rusya Devlet Başkanı’nın durmayacağı konusunda uyarıyor.
Karp, “Eğer Putin eve dönüp ‘kaybettik’ derse, hayatını kaybedecek,” diyor.
“Ukrayna’daki savaşın sona ereceğini sanmıyorum.”
Palantir CEO’su CNBC’ye verdiği demeçte, Ukrayna’nın Palantir’in teknolojisini kahramanlıklarıyla birleştirerek savaşı kazanabileceğini göstermesine rağmen Putin’in ilerlemeye devam edeceğini söyledi.
Batı’nın Putin’in Ukrayna’nın egemenliğini ihlal edecek şekilde ilerlemeye devam etmesine izin vermesi halinde bunun korkunç bir emsal teşkil edeceğini söyledi: “Bu yüzden bunun olmasına izin veremeyiz.
İlginizi Çekebilir: Emmanuel Macron: “Putin nahoş bir adam değil”.
Neden önemli
Daha önce Karp, Putin’in başarısız olması halinde savaşın sona erebileceğini öne sürmüştü, ancak bu bir başarısızlık gibi görünmüyor. Görünen o ki Putin’in saltanatı sona eriyor olabilir çünkü Rus hükümeti onu görevden almaya çalışacak.
Jeopolitik stratejist Alp Sevimlisoy hafta sonu Benzinga’ya yaptığı açıklamada Putin’i iktidardan uzaklaştırmak amacıyla hükümet içinde darbe hazırlıkları yapıldığını söyledi.
Sevimlisoy’a göre Putin’in halefi “yaptıklarını düzeltmek ve uluslar topluluğuna yeniden girmek ya da dünyanın geri kalanından izole bir pozisyona doğru ilerlemek arasında seçim yapmak zorunda kalacak”.
Bundan sonra ne olacak?
Karp CNBC’ye verdiği demeçte şu anda Palantir’in işlerinin her zamankinden daha güçlü olduğunu söyledi ve gelecekle ilgili uyarılarına dayanarak gücünün devam edebileceğini öne sürdü.
Karp, “Bana göre, insanlar ihtiyaç duymadan önce yazılım yaratma konusunda dünyanın en iyisiyiz” dedi.
Kaynak: Yahoo
www.dokunulmaz.com.tr, işleme, çoğaltma, yayma, temsil ve umuma iletim haklarının yanı sıra tanımlanma hakkı ve www.dokunulmaz.com.tr web sitesinde yayınlanan makalelerde herhangi bir değişiklik yapılmasını yasaklama hakkı dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere her türlü fikri mülkiyet hakkına sahiptir.
